Voorlezen hoort bij de opvoeding.. of niet?

Het zijn de Nationale Voorleesdagen, en dat betekent dat ik even stil wil staan bij iets wat hier thuis een groot deel van de dag bepaalt: voorlezen. Voor ons is voorlezen niet zomaar een gezellig momentje. Het hoort gewoon bij de opvoeding. Net als tandenpoetsen, groenten eten en samen naar buiten gaan.

Bij ons krijgen alle kinderen – van baby Lenni tot onze oudste Julie – hun portie boeken. En geloof me, met vier kinderen is dat een hele verzameling aan smaken en voorkeuren.

Lenni, onze baby, begint net met zwart-wit-boekjes. Hij kijkt naar de plaatjes, en wij praten er gezellig op los. Of hij begrijpt dat de panda geen kat is? Geen idee. Maar hij leert kijken, luisteren en concentreren. Je zou bijna zeggen: de basis van een boekenliefhebber wordt hier gelegd.

Joe, onze dreumes, komt regelmatig met een boekje aanlopen. Dat is zijn manier om te zeggen: “Lees, nu!” Vooral voor het slapengaan is een boekje vaste prik. Zonder boek geen bed. En dat kan van alles zijn, van dieren tot voertuigen, zolang er maar mooie plaatjes in staan.

Lou, onze peuter, is de wandelende encyclopedie van het gezin. Hij kent de verhalen echt uit zijn hoofd. Van kaft tot kaft, woord voor woord. Je hoeft het boek niet eens open te slaan, Lou draagt het wel voor. Zijn favorieten zijn de klassiekers die we al honderd keer hebben gelezen. Hij blijft het leuk vinden, en wij stiekem ook, al proberen we soms een beetje te smokkelen: “Zullen we een ander boek lezen vandaag?”

En dan Julie, onze oudste. Zij zit volop in de fase waarin ze letters leert en zelf boeken wil lezen. Als ze niet aan het lezen is, verzint ze zelf verhalen. Dat zijn dan sprookjes waarin iedereen gelukkig is, vaak onder het genot van taart. Julie’s fantasie kent geen grenzen, en wij genieten van elke letter.

Voorlezen is bij ons meer dan alleen een boek pakken. We maken er een belevenis van. Soms bouwen we een tent in de woonkamer, compleet met zaklampen en een stapel boeken. Andere keren bakken we iets wat in een verhaal voorkomt, zoals koekjes na een boek over een bakker. En maandelijks gaan we met z’n allen naar de bibliotheek. Nieuwe boeken uitkiezen is altijd een feestje, en het helpt dat ik dan niet de hele maand hetzelfde verhaal hoef voor te lezen.

Voor ons is voorlezen essentieel. Het is goed voor de taalontwikkeling, het prikkelt de fantasie en het is vooral een heel fijn moment samen. En zoals het gezegde gaat: zien lezen, doet lezen. Dus pakken wij zelf ook regelmatig een boek.

Nu het Nationale Voorleesdagen zijn, ben ik benieuwd: vinden jullie ook dat voorlezen gewoon bij de opvoeding hoort? Of niet? Laat het me weten!