Een ode aan mijn tweede kind

Atlas 🤍

Jij hebt mij niet tot moeder gemaakt, maar je veranderde mij wél in een betere. Door jou ontdekte ik dat liefde zich niet laat verdelen, maar zich juist vermenigvuldigt. Rijker, dieper en intenser dan ik ooit had durven dromen.

Met jou leerde ik de haast los te laten en flexibeler te zijn. Niet alles hoeft perfect, niet alles hoeft volgens de regels. Jij liet mij zien dat ik de chaos mag omarmen, dat ik mag lachen om de kleine dingen en dat ik mezelf wat zachter mag behandelen.

Jouw zus maakte mij moeder, maar jij maakte mij tot een rustigere, wijzere en mildere versie van die moeder, een die weet dat tranen snel drogen, dat knuffels vaak meer helen dan woorden en dat stilte soms net zo krachtig is als duizend goedbedoelde adviezen.

Hoewel jij niet mijn eerste bent, is mijn liefde voor jou minstens even groot, even intens en oneindig.

Jij bent mijn bewijs dat er altijd meer ruimte is voor liefde. Dat een hart nooit ‘vol’ is, maar altijd groter kan groeien. Dat mijn armen nooit te vol zijn om nog een kindje te omhelzen en dat mijn tijd misschien schaarser lijkt, maar altijd genoeg blijkt voor jullie allebei.

En elke dag opnieuw laat jij mij voelen hoe bijzonder het is dat jij er bent. Mijn Atlas, mijn zonnestraal, mijn regenboog. Dankzij jou weet ik dat liefde geen grenzen kent — dat ze groeit, zich vermenigvuldigt en altijd overvloedig blijft. 💫