Juf krijgt een baby – Deel 2

“In de week voor de kerstvakantie vertelde ik de kinderen op school dat ik een baby verwacht (zie vorige blog). Na de kerstvakantie kom ik de klas (groep 1/2) binnenlopen. Ik ben iets later, door de eerste bijeenkomst van Centering Pregnancy. We hebben elkaar twee weken niet gezien, dus ik word overladen door knuffels. Een paar kleuters kijken twijfelend naar mijn buik, aaien er zachtjes over of geven een klein kusje.
“Jouw buik is dik geworden, zeg,” zegt een van de kinderen.
Ik grap dat ik te veel oliebollen heb gegeten met oud en nieuw, maar daar trappen de kinderen niet in.
“Nee, dat komt door de baby!” roepen ze in koor.

Ik laat een filmpje zien van de 13 weken echo. Het is bizar hoeveel interesse de kinderen hier al voor hebben. De een ziet het hoofdje, een ander de armpjes, en weer een ander kan het neusje aanwijzen. Wel vinden ze het gek dat er geen ogen zichtbaar zijn op de echo.

Ook in de klas doe ik een kleine gender reveal. Groep 3/4 komt even gezellig bij ons in de klas, als we samen een ballon doorprikken. De roze confetti vliegt alle kanten op. Vooral de meisjes zijn erg blij.

In de weken daarna blijven de kinderen vragen stellen. Groep 3 is vooral erg benieuwd hoe groot de baby is. Elke woensdag (dan ben ik steeds weer een week verder) kijken we daarom even op de app hoe groot de baby nu is. De app geeft altijd een dier, een fruitsoort en iets van snoep aan. Soms meten we ook nog even met de liniaal. Ze zijn erg betrokken.

Groep 1/2 blijft vooral taartjes, koekjes en andere dingen kleien voor de baby, en de baby heeft zelfs al kleurplaten gekregen.

Een aantal weken voor mijn verlof werken we bij de kleuters over het thema baby’s. We toveren de huishoek om tot een verloskundigenpraktijk, met consultatiebureau en een stukje thuis, waar de kraamzorg langs kan komen. De kinderen hadden in de week ervoor al allemaal leuke spulletjes meegenomen: een badje, een wiegje, kleertjes, hydrofiele doeken, poppen… aan alles wordt gedacht! We hebben zelfs kinderformaat kraamzorgpakjes. Zo leuk!

Mijn collega en ik doen samen een toneelstukje om de hoek in de wijden. Wat een feest om te zien hoe leuk er in gespeeld wordt. We bekijken ook al mijn echofoto’s (of zoals de kinderen het in het begin noemden: “babytoestelfoto’s”). Omdat ik de eerste weken elke week een echo heb gehad, zijn dat er een heleboel. De kinderen proberen ze op volgorde te leggen van klein naar groot. Bij de 6 weken echo zijn de kinderen er unaniem over eens dat mijn buik hier nog leeg is en er nog geen baby is. Een andere echo in een vroeg stadium is volgens de kinderen alleen een oor.

Bij de 20 weken echo kunnen de kinderen echt al veel zien en vertellen wat alles is. Mijn buik blijft groeien. De kinderen komen steeds meer knuffelen of leggen hun hoofd tegen mijn buik. De baby komt hier op school in ieder geval al geen aandacht te kort!

De laatste dag sluiten we af met een groot juffenfeest. Ik mag alleen gaan als ik beloof dat ik een keer langskom met de baby. Dat gaan we zeker doen!”