“In een bomvolle coupé braken mijn vliezen en voelde ik alles stromen.”

“Ik ging wat gehaast weg van huis om mijn trein te halen naar mijn werk in Breda. Ik keek ernaar uit om mijn twee laatste dagen nog te ‘knallen’ voordat ik met verlof zou gaan. Ik had nog net mijn trein gehaald.

mamavanprematuurtjemerel: “Alsof het nog niet verschrikkelijk genoeg was, zei mijn eigen moeder de zin: ‘Had dan iets schoons meegenomen…'”

Oef, wat was het druk! Ik had gelukkig een plek weten te bemachtigen, zodat ik even bij kon komen (dacht ik). De trein vertrok, het was mega druk! Ik haalde mijn handen over mijn mooie buik en voelde me zo trots. Ik zei in mezelf: Ik hoop dat het goed gaat, lief klein meisje. Ik pakte mijn oordopjes en startte Videoland op mijn telefoon om een aflevering Goede Tijden, Slechte Tijden te kijken.

Op een gegeven moment, in een bomvolle coupé, braken mijn vliezen en voelde ik alles stromen. Ik verstijfde, was in de war en kon niets meer. Dit kan niet waar zijn… en toch was het werkelijkheid…

Alsof het nog niet verschrikkelijk genoeg was, zei mijn eigen moeder de zin: ‘Had dan iets schoons meegenomen…‘

Lees ook

Deel 2: Een allesbehalve vlekkeloze bevalling

Ik voel me klein.

Ik voel me verloren.

Ik voel me schuldig.

Ik voel me leeg.

Ik voel me tranen.

Ik voel me boosheid.

Ik voel me machteloos.

Ik voel…

Ik voel…

Ik voel…”