“15 weken!”

“Soms vroegen mensen zich ook af, waarom ik alles deelde .. het helpt mij. Het helpt me om te verwerken en te beseffen in wat voor een kut situatie we zaten. Ook al komt dat grote besef nu pas. Dat we echt 24 uur per dag 7 dagen in de week in ons hoofd fantaseerden en hoop bleven houden, ook al is dat bijna niet te doen op dagen dat je weer ongesteld word. 

Het enige wat ik nu soms lastig vind , en ja echt dat zeg ik, is klagen. Inmiddels zijn de meeste kwaaltjes verdwenen , maar toch. Hoe graag ik dit ook wil, er zitten echt nadelen aan, en dat begrijpen mensen dan niet want : we hebben er toch zo veel moeite voor gedaan ? “. Klopt, maar als je op een feestje om 22.30. Niemand meer kan verstaan is dat wel echt kut. 

Ook bestaat er een heuse moedermaffia. Mensen wijzen graag : je MOET borstvoeding geven , je MOET minder gaan werken , je MOET rustiger doen, die buik van jou is niet normaal ( oh ja joh Truus ? Omdat jij niet zo’n pens had is dat van mij ineens niet normaal ?) 

Maar ik doe het helemaal lekker op mijn manier , en onze Sjaakie vind t dat prima, want de baby groeit goed ( in mijn dikke warme buik ) en de baby beweegt lekker is wat we op de echo’s kunnen zien , het hartje klopt als een sneltrein en dat vind ik het allerbelangrijkste . 

Dus, moedermaffia, ik trek nog effe mijn “ oma-onderbroek “ uit m’n hol , want dat MOET.”