Nina’s verhaal – help, mijn kind is ziek? (deel 1)

“Het is september 2020. Nina is 11 maanden wanneer er weer een controle gepland staat bij het consultatiebureau. De vorige controle was telefonisch in verband met Corona. Ik ben benieuwd of Nina gegroeid is!

We zijn aan de beurt. Ik leg Nina op de weegschaal voor de gebruikelijke metingen.

Even later worden we binnen geroepen. Naast dat ik de kinderfysio heb ingeschakeld, zijn er geen bijzonderheden. Ik heb haar gevraagd mee te kijken, omdat Nina op motorisch gebied wat traag is. Maar ach, niet ieder kind is even vlug.

We doorlopen de vragenlijsten en de groeidiagrammen. Eigenlijk is alles prima, behalve dat haar hoofdomtrek het afgelopen half jaar toch wat flink gegroeid is. Tja, de een heeft nu eenmaal een groter hoofd dan de ander. Maar voor de zekerheid worden we toch doorgestuurd naar de kinderarts.

Thuis begin ik toch te googelen. En al gauw vind ik het ene ziektebeeld naar het andere. Allerlei syndromen en aandoeningen komen er voorbij. Maar ook weet ik dat ze verder eigenlijk geen symptomen heeft. Nina groeit goed, ze eet goed, ze slaapt goed. En dit is een paar weken later ook de conclusie van de kinderarts. Hij vond haar wel heel alert en zag geen alarmerende dingen. Hij legde uit dat in 99 van de 100 gevallen er niets is, maar voor de zekerheid wilde hij toch een echo om te zien of er misschien teveel hersenvocht aanwezig was (vergrote ventrikels – waterhoofd)

Gelukkig maar…

Intussen vieren we Nina’s eerste verjaardag. Ik heb een mooie taart laten maken van juf Roos en omdat er Corona is, zijn we met een klein clubje. Wijn drinken mag ik niet (want: zwanger) dus dat de volgende dag de echo vroeg gepland staat is geen probleem.

De echo was niet heel duidelijk, maar hij wees er ook niet op dat er niets aan de hand was. Hmm, dit valt toch tegen. We hadden gehoopt op een duidelijk beeld. Dus vervolg onderzoek was nodig in het UMCG.

Lees ook

Deel 1: “De roze wolk die barstte”

Lees ook

Nina’s verhaal (deel 3) – Prinses Máxima Centrum

Lees ook

Nina’s verhaal (deel 2)

De kinderarts daar ziet eigenlijk geen bijzonderheden, maar ze wil voor de zekerheid een MRI. Omdat we dit eerst zonder narcose willen proberen kunnen we op redelijk korte termijn terecht. Nina is nu immers nog rustig. Motorisch gezien is ze niet zo vlug en dan lukt de MRI wellicht onder sedatie, zonder narcose.

Want een algehele narcose voor een meisje van nèt 1 jaar? Dat willen we haar ècht niet aan doen.

Zo komen we 5 november terug, voor een MRI. Een MRI waarvan we een week later de uitslag zouden krijgen.

Totdat er heel wat meer aan de hand blijkt, dan ‘op het oog een wat groter hoofd’….”