DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”

”Hoi ik ben Angelique,

Moeder van 2 kinderen Jayden ’13 en Jess-Lynn 17′ gelukkig getrouwd met Rens. samen wonen we in het mooie Vinkeveen met onze 2 honden een kat en ook onze 5 chicken meiden. Ik ben een trotse eigenaar van een eigen nagelsalon en werk daar met veel plezier. 

Dit is mijn eerste blog omdat ik merk dat van me afschrijven erg oplucht. Als gezin zijn we sinds het nieuwe jaar in een rollercoaster terecht gekomen, waar voor nu nog geen einde aan lijkt te komen. en zal hier steeds wat over delen, ik heb gezocht naar gezinnen die soort zelfde situatie hebben meegemaakt of midden inzitten maar die kon ik niet vinden.

het begon eigenlijk al in november 21′ maar zitten nu in de medische molen sinds januari 22′. 

In november zagen we dat onze zoon erg veel blauwe plekken had op zijn benen maar we zochten er nog niks achter want hij heeft ook nog een zusje die een boef is en samen stoeien ze veel. Wij dachten dus dat het door het stoeien kwam en deden daarom er ook nog niks mee. Eind november test Jayden positief op covid 19, en lijkt er erg weinig last van te hebben op het snotteren na, ik daarin tegen had er meer last van. Vlak na de covid 19 besmetting komt er toch een lockdown ik baalde er van weer mijn gezonde bedrijf dicht voor de 3e keer maar aan de andere kant vond ik het ook wel erg fijn even geen gehaast s’morgens. Ik had eigenlijk wel zin in deze tijd van het jaar we zouden een weekend weggaan met de familie en Rens zou 2 weken vakantie hebben wat een lekker vooruitzicht, een beetje Quality time met het gezin. Ik was al druk met de voorbereidingen voor het weekendje weg want we gingen kerst vieren in het mooie Limburg. Nadat het weekend was aangebroken zagen we dat Jayden erg bleek was maar dat was hij eigenlijk al sinds zijn covid besmetting, ik dacht nog het zal de nasleep wel zijn.. in het weekendje weg kreeg hij steeds last van bloedneuzen vroeger had ik ook erg last van bloedneuzen dus dacht er niet meteen wat achter na dat we thuis waren gekomen zagen we Jayden niet echt opknappen en bleef hij bleek en last van bloedneuzen. ik sprak mijn zorgen uit naar mijn moeder en zei ik het zou toch geen leukemie zijn he? waarop mijn moeder antwoorden ”nou vrouw als je het niet vertrouwt dan bel je toch je huisarts?” Ik zou er een nachtje over slapen en praatte er s’avonds nog over na met Rens dat ik me toch wel zorgen maakte en het me niet lekker zat ook omdat hij nu nog meer blauwe plekken had gekregen maar nu ook op plekken wat we niet konden verklaren. Maandag 03-01-22′ heb ik toch maar de huisarts gebeld en mochten we s’middags langskomen om half 5. Nadat wij onze zorgen hadden geuit zou de huisarts overleggen met de kinderarts in Nieuwegein of we vanmiddag nog bloed moesten prikken of dat het kon wachten tot morgen ochtend. De huisarts had overlegt en mochten morgen ochtend bloedprikken hij adviseerde wel om het s’ochtends vroeg te doen want dan had hij 3 a 4 uur later de uitslag. Ik heb meteen een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend om 8 uur in het St Anthonius Leidsche Rijn. Ik had aan Rens gevraagd of hij met Jayden wilde bloedprikken aangezien Rens wat nuchterder is hierin dan ik want ik sta gewoon een potje mee te janken haha. Rens en Jayden gingen al vroeg op pad dinsdag 04-01-22′ omdat ze er al om 8 uur moesten zijn, ik appte Rens om 08:15 om te vragen of het gelukt was waarop hij antwoorden van ja het is goed gegaan maar hij heeft nu wel allemaal bloedplaatjes… Ik dacht bij mezelf wat klets je nou gek met je bloedplaatjes want hoe kan je dat nu al zien? Rens appte dat hij weer onderweg naar huis ging maar nog even langs de tankstation zou gaan om te gaan tanken. het was 09:00 en Rens en Jayden waren nog niet thuis of ik werd al gebeld en zag ik in mijn telefoon scherm DOKTER staan, ik vergeet dat gevoel niet zo snel meer ik wist meteen dit is foute boel en inderdaad het was foute boel zijn bloedwaardes waren zo laag dat hij zware bloedarmoede had en dat we nu direct naar St. Anthonius Nieuwegein moesten omdat de kinderarts mee wilde kijken. Rens kwam op dat moment binnen terwijl ik een beetje paniekerig was en zei we komen eraan ik ga onze spullen pakken en dan gaan we rijden. Nadat ik had opgehangen barste ik in tranen en uit en zei tegen Rens dit is niet goed Rens belde gauw zijn ouders om te vragen of Jess-Lynn daar heen mocht omdat we nu meteen naar het ziekenhuis moesten, Ik belde gauw mijn familie om te vertellen dat we naar het ziekenhuis moesten omdat zijn bloed niet goed is. en hoe toevallig mijn moeder zat ook in Nieuwegein voor een controle afspraak dus die had gezegd ik wacht daar op jullie. Toen we Jess-Lynn verdrietig weg brachten omdat we wisten dat we moesten blijven, hebben Rens en ik even een potje zitten huilen in de auto ook omdat we de verdriet en angst bij onze (schoon)ouders zagen. tijdens de rit hebben we eigenlijk nauwelijks wat tegen elkaar gezegd want we waren eigenlijk een beetje sprakeloos onze stoere lieve jongen die dan eigenlijk heel ziek blijkt te zijn. de kinderarts in Nieuwegein stond al op ons te wachten en konden meteen doorlopen en naar een paar lichamelijke onderzoeken komt het hoge woord er uit verdenking leukemie.

wordt vervolgd…. ”