Beeld: Canva
Tussen hier en daar…
“Rond Halloween en de Dag van de Doden voel ik het elk jaar weer: alsof de grens tussen leven en dood wat dunner is, en de zielen die we missen dichterbij kunnen komen.
Het is wat moeilijk uit te leggen, maar in deze dagen denk ik altijd extra aan mijn overleden zoontje – mijn doodgeboren kindje, dat ik nooit heb zien opgroeien maar dat altijd bij mij is. En juist dan wil ik het leven vieren. Uitbundig en warm. Niet om de pijn te verstoppen, maar om de liefde te laten spreken.
Vroeger geloofden mensen dat rond 31 oktober de poorten van het hiernamaals open gingen, zodat de zielen van de overledenen even konden terugkeren om hun dierbaren te bezoeken. Halloween, of eigenlijk Samhain, was oorspronkelijk een Keltisch feest om die overgang te vieren: het begin van de donkere helft van het jaar. Mensen staken vuren aan en zetten eten buiten. Niet omdat ze bang waren voor de doden, maar om ze welkom te heten.
In Mexico gebeurt dat nog steeds met Día de los Muertos. Geen droevig herdenken, maar een kleurrijk eerbetoon: bloemen, kaarsen, eten en muziek. Alles om de doden te vieren, omdat ze bij ons horen!
Misschien is dat waarom ik in deze periode zoveel behoefte voel om te vieren. Om hem, op mijn manier, even dichtbij te voelen.
Dus ja, misschien versier ik het huis te vroeg met pompoenen en Halloweendecoratie. Misschien steek ik iets te veel kaarsen aan. Het is mijn manier om te zeggen: ik voel je nog steeds!”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Eenvlinderuitvaart: “Waarom begraaf je het?”
Drie moeders over waarom zij geen sinterklaas vieren: “Teveel verdeeldheid”
Justm: “Ik maak mezelf en dit kleintje de belofte…”