Beeld: Canva
Eenvlinderuitvaart: “Waarom begraaf je het?”
“Toen Kayden plotseling in mijn buik kwam te overlijden, was het voor mij heel duidelijk: hij moest begraven worden.
Een duidelijke afsluiting voor mij, maar ook voor zijn broertje en zusje.
Ik had geen idee of het überhaupt mocht, geen idee hoe het moest en wat het allemaal zou kosten, maar begraven, dat wist ik zeker.
Al snel kwamen de reacties, letterlijk de vraag: “Waarom begraaf je het?”, zonder Kaydens naam te noemen. Hij was een ‘het’ geworden.
Kayden was namelijk nog klein, jong, te vroeg — hoe je het ook wil noemen — maar voor mij was hij een kind, een stukje van mijn hart, dat wiebelende kindje in mijn buik, die inmiddels ook al flink dik was.
Kayden was in mijn hart enorm gegroeid.
Ik zag hem al in zijn bedje tussen broer en zus, samen keten, die mooie bruine neutrale kleertjes en zeker ook weer lang borstvoeding en wasbare luiers.
Van dit droombeeld moest plotseling afscheid genomen worden, maar ook van het kindje zelf, hoe klein ook.
En de begrafenis kwam er.
Alles zelf geregeld (op de papieren na); dit was mijn eerste uitvaart die ik zou verzorgen.
Een uitvaart die ik iedere ouder gun, hoe klein het kindje ook is.
Ja, je mag het altijd begraven, ook bij bijvoorbeeld zes weken. Ja, dit mag ook in je eigen tuin of op een begraafplaats waar jij wil.
Nee, dit hoeft niet met een hele dienst of met een zwarte auto.
Afsluiten zoals jullie dat willen, ook als het jonger is dan 24 weken (boven 24 weken of 24 uur geleefd is begraven/cremeren verplicht).”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.