
Beeld: lisa-bolks
Als leven met verlies je overvalt
“Het is een lange nacht, nu ik alleen thuis ben. Ik sta er alleen voor deze nacht met mijn kleintje van 2 weken. En ik ben moe. Zo ontzettend moe. Maar slapen lukt niet. Mijn hoofd draait maar door en door.“
“Ik voel me leeg, alsof ik alles kwijt ben. Terwijl hij rustig meedeint op mijn ademhaling en ligt te slapen tegen me aan. Mijn kleine mannetje. Wat is hij mooi. Maar het geluk voel ik niet.
Het lukt me niet.
Ik denk terug aan de lange nachten in het UMCG. Het leven tussen hoop en vrees. Ik denk aan Julia. Hoe ik heb moeten doorgaan, hoe ik moest vechten.
Voor een nieuwe start, zonder haar.
En ik wist dat het moeilijk zijn zou. En ik wist dat ik niet op kon geven. Niet voor mijn ouders. Mijn man. Mijn kinderen. Mijn vriendinnen. Ik wist dat ik niet bezwijken kon onder het verdriet.
Want terwijl die nacht alle hoop verdween, we haar langzaam verloren en daar achter moesten laten, wist ik dat dit mijn leven zou zijn. Ik vroeg me vaak af, hoe? Hoe? Hoe zullen we de kracht vinden om te blijven staan? Hoe kan je leven met de wetenschap dat je je kleine meisje daar achter laat? Hoe leef je met verlies?
Maar we bleken sterker dan we dachten.
Sepsis, a secret killer (deel 3)
DEEL 2: Sepsis, a secret killer
Sepsis, a secret killer…
Ik weet dat ik niet alleen ben. Er zijn mensen om ons heen. Al begrijpen ze vaak niet hoe het is. Weten zij niet hoe de onmacht soms raast door mijn keel. Hoe gebroken ik me soms voel, de paniek diep in me. Nooit meer…
En ik weet, er zijn anderen die hetzelfde voelen. Al zijn de situaties los van elkaar, anders.
Zijn we geneigd het verlies op een weegschaal te leggen.
Is een gezond kindje verliezen van ruim 1 jaar, niet vele malen erger dan het verliezen van een ongezond kindje? Een miskraam? Minder erg dan het verliezen van een kindje van een jaar of 5?
Maar weetje, in het gemis en in het lijden zijn er geen winnaars.
Enkel verliezers.
We kunnen elkaar steunen, we kunnen elkaar helpen.
En het belangrijkste, we kunnen het samen overleven. Elkaar aan blijven moedigen. Zolang we dat sprankje hoop blijven houden. Blijven geloven dat het op een dag beter zijn zal.
Hou het volhouden vast. Hou het vasthouden vol.”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Deel 10: Het verhaal van Jazz -1 jaar later
Bevallen op Jouw Manier – Liefdevol, Rustig en Helemaal You
Binnen 3 uur van mijn dochter bevallen in Frankrijk