LillySophie88: “Ik zie niks kloppen…”

“In de wachtkamer, bolle buikjes, vrouwen en hun partner die blij de echo kamer uit komen met mooie foto’s van hun kindje, ik neem nog gauw een paar hapjes van mijn bolletje want ik krijg weer wat trek en neem een paar slokjes water, plassen moet ik maar ik wil niet gaan want een volle blaas geeft vaker een beter beeld op de echo dan een lege blaas (staat me iets van bij, ooit eens gehoord)

Tot het moment dat mijn naam geroepen word en ik naar mijn man glimlach door daarmee te zeggen dit is het moment Lets Go.. Echo’s staan bij ons wel echt als negatieve gebeurtenis in ons hoofd omdat we natuurlijk 2 x een slechte echo hebben gehad/gezien, mijn man is daardoor extra nerveus en weet niet zo goed of hij nou wil kijken of niet.

Ze probeert het eerst via mijn buik, maar daar is niets te zien dus gaan we voor een inwendige echo, minder ideaal maar wat moet dat moet.

Ik zie het kindje, klein en fijn.. en ik weet waar ik naar moet kijken ‘het kloppende hartje’ ik weet waar dat vandaan moet komen op het beeld, maar ik zie hem niet.. ik zie niks kloppen bij het kindje, ik zie de echoscopiste meten en ipv dat er ruim 9 weken termijn komt te staan zie ik iets wat rond de 7 begin 8 weken meet.. er klopt iets niet zeg ik tegen mijzelf en het enige waar ik op wacht eigenlijk op dat moment is dat de echoscopiste het uitspreekt wat ik al gezien heb, het kindje is niet meer in leven..

Ik schiet meteen vol en denk hier gaan we weer.. Wat een gezeik zeg WAAROM overkomt ons dit nou wéér, al die stomme stomme mensen die gelukkig uit die echo kamer kwamen lopen met goede resultaten van hun levende kindje en goede echo foto’s om aan hun dierbare te kunnen laten zijn, en wij, PRECIES wij zijn weer de ongelukkige van deze hele afdeling waarin het weer niet goed is. En begrijp me daarin ajb niet verkeerd als ik zeg dat ik dit natuurlijk ook niemand anders gun!

Ik ben klaar… ik ben er zó klaar mee dacht ik op dat moment dat wij weer in een zielig kamertje werden neer gezet, ver weg van de wachtkamer wachtend op de arts om ons de keuzes te geven die we moesten gaan maken om dit kindje eruit te krijgen.

De dienstdoende arts komt bij ons zitten en deelt haar medeleven mee, dat we met mijn dossier weer zoiets moeten doormaken, waarin ze een grapje wil maken over ‘vorig jaar was jullie spontane miskraam’ waarin ik zeg vorig jaar?! dat is 2 maanden geleden gebeurt, mijn man begrijpt hem wel en zegt ja lieffie ze bedoeld omdat het nu net het begin van 2025 is, een nieuw jaar.. eerlijk ik snap de grap nog steeds niet en kon er toen ook echt geen glimlachje om maken, het enige wat ik wilde is er weer vanaf zijn. Kom maar weer door met de opties die we hebben ik zal het toch sowieso weer alleen moeten doen want mijn lijf heeft mij wederom in de steek gelaten..

Later weer meer..

Liefs Lilly”

Lees ook

LillySophie88: “Derde miskraam in een korte tijd”