Het leven na narcistisch misbruik

Hoe je jezelf vervolgens overeind houdt, met al je verdriet, pijn en frustratie en de zorg voor je kind of kinderen, dat moet je dan zelf maar uitzoeken. Om nog maar niet te spreken van de onwetendheid van instanties als het CJG, die in gevallen van narcistisch misbruik eventjes moedwillig de ogen sluiten en hooghartig verklaren dat een harmonieuze samenwerking tussen ouders toch echt het aller-, allerbeste voor je kind is. Alsof jij dat niet weet! Alsof je dat niet geprobeerd hebt! En jij verzuipt in de eindeloze vijver van manipulatie, gaslighting en verwijt die zich achter gesloten deuren keer op keer weer ontvouwt, terwijl niemand je lijkt te geloven.

Klink ik verbitterd? Vast. Ben ik moe? Zeker. Is het uitzichtloos, uitputtend en ben ik wanhopig? Absoluut.
Is het niet zo dat de narcist vrijwel altijd een zogenaamde empath uitkiest? En dat die empath dan op haar beurt eerst een heel aantal jaren denkt dat zij de “moeilijke” is, dat zij het “probleem” is en dat daarmee langzaam, tergend langzaam, maar toch oh zo zorgvuldig de volledige identiteit van de empath aan gort wordt geholpen, en er uiteindelijk enkel een schaduw van de empath overblijft?
Zo zie ik mezelf namelijk. Een schaduw die zichzelf een empath noemt, maar in werkelijkheid iedereen koortsachtig te vriend wil houden, omdat ik na jaren van emotioneel misbruik geprogrammeerd ben om te denken dat ik waardeloos, egoïstisch en afschuwelijk ben. Dat ik, ondanks dat ik al jaren het grootste gedeelte van de tijd voor mijn zoon zorg, mijn kind niet op de eerste plek zou hebben staan en alleen aan mezelf denk.

Narcistisch misbruik is wat mij betreft een veel groter probleem dan TikTok doet geloven. Zeg dat je te maken hebt met een narcist en men haalt de schouders op, knikt een keer en verklaart er zelf ook wel een paar te kennen. En daarmee is de kous af. Maar echt emotioneel misbruik gaat veel verder. Veel, veel verder. Zeker als je kinderen hebt en daar dagelijks voor moet zorgen. Want wie zorgt er voor jou als niemand je gelooft of niemand ten volle lijkt te begrijpen hoe het misbruik zich in jouw leven manifesteert? Hoe je verandert in een schaduw van jezelf en je aan alles twijfelt, ook al weet je eigenlijk wel beter. Hoe je aan alles voelt dat jij juist het belang van je kinderen voorop hebt staan, maar er toch een zekere persoon is die dat enige rotsvaste vertrouwen dat je nog in jezelf hebt, onderuit kan halen. Dat het misbruik in de allerkleinste dingen zit, die voor een ander relatief onschuldig lijken, maar jou dermate uit balans halen dat je soms gewoon niet meer zeker weet of je nu simpelweg gek wordt.
Dat de persoon die jou moedwillig onderuit haalt, je kleineert, vernederd en manipuleert, ook degene is waar de buitenwereld zo dol op is. Omdat hij zo spontaan, grappig en sociaal is. Omdat hij zo leuk met zijn kind omgaat, omdat hij zo graag vader is en zo graag bij zijn kind wil zijn. Terwijl jij wel beter weet.

Die vorm van eenzaamheid is gekmakend. Een vorm die onbekend is, waar niemand je mee lijkt te kunnen helpen en waarbij je alleen maar bang bent dat het je kind of kinderen beschadigt.
Ik heb niks aan hulp om om te gaan met de narcist. Ik ken elke methode uit mijn hoofd, pas elke methode toe. Ik heb hulp nodig met de sporen die deze narcist nalaat. Met het verdriet dat erbij komt kijken als je als de moeilijke ouder wordt gezien. Met de pijn die erbij komt kijken omdat je leven gevoelsmatig stilstaat en je voortdurend alert bent en op scherp staat omdat je je kind wilt beschermen, maar tegelijkertijd niet wilt besmetten. Omdat er altijd, keer op keer, van je verwacht wordt dat je er simpelweg bovenstaat, terwijl de pijn en het verdriet zich ergens in je lijf ophopen.

Ik kan toch niet de enige zijn die hiermee worstelt? Het is een vraag die me bezighoudt en uit mijn slaap houdt. Waar zijn lotgenoten die, net als ik, op zeker moment vastlopen en zich niet gehoord, gezien en begrepen voelen?
Als ik ook maar één persoon kan helpen door te zeggen: “Ik zie je, ik voel je pijn en ik geloof alles wat je zegt, en je staat er niet alleen voor,” dan is mijn missie geslaagd.”