
Beeld: Intensverdriet
“In de steek gelaten door de liefde van je leven.”
“Daar zit je dan, met een positieve zwangerschapstest…”
De positieve test
Woensdag 5 juli, ik zit op de wc, al een aantal dagen voelde ik rare rommelingen in m’n maag, had ik pijn aan mijn baarmoeder en gespannen borsten. Voor de zekerheid een zwangerschapstest, het zal toch niet.. maar ja wel, direct positief.
Mijn vriend en ik waren inmiddels 2 jaar samen. Het was de liefde van mijn leven. We waren ons aan het voorbereiden op de toekomst. Ik zou minder gaan werken, we gingen sparen en over een half jaar aan kinderen proberen te beginnen. Ik was al een tijdje niet meer aan de pil en deden voor het zingen de kerk uit. Door onze mooie gesprekken was het nooit in mij opgekomen om te vragen wat we zouden doen als het fout zou gaan. Wat ik mijzelf later kwalijk neem. Maar ik was met de liefde van mijn leven, wij konden alles aan…
Ik belde mijn vriend of hij thuis wilde komen. Ik gaf de positieve test, hij omhelsde me en zei “mijn vruchtbare vrouw, mijn vruchtbare vrouw, het komt goed”. Een uur later had hij zin in seks, want ja nu kon hij echt in mij klaarkomen (waar ik op dat moment nog in de veronderstelling was dat we er samen voor zouden gaan, al was het een half jaar te vroeg).
Een dag later kwam de aap uit de mouw. Hij wilde dit niet, hij wilde dat ik een abortus liet ondergaan. Verslagen was ik, zacht gezegd. Ineens bleek er van alles mis te zijn met onze relatie. De dagen erna heb ik in een roes geleefd. Hoe kan je, als je geen kinderen wilt op dat moment, het risico nemen en mij laten opdraaien voor de consequenties?
Ik heb de relatie beëindigd en zijn spullen ingepakt. Met condooms en allerlei teksten erop. Ik ging door een hel. Een week lang nagedacht over wat ik wilde. Wilde ik een kind alleen opvoeden, waar ik elke dag naar moet kijken waarvan de vader hem of haar in de steek heeft gelaten. Wil ik dat mijn kind aandoen? Met pijn in mijn hart besloten om de abortus door te zetten.
Donderdag was de dag. Een fijne arts liet mij mijn verhaal doen. Ik kreeg een echo, gelukkig nog geen kloppend hartje anders was ik gebroken. Daarna kreeg ik de pil wat ervoor zorgde dat het zou stoppen met groeien. Pas 2 dagen later moest ik 4 pillen vaginaal inbrengen. Daarna direct op bed gaan liggen. Ik kreeg 38,5 graden koorts, moest overgeven en zat constant op de wc omdat het bloed eruit stroomde. Het was traumatisch.
Je leven kan van de een op andere dag totaal verwoest zijn. Ik heb een lange weg te gaan om dit te verwerken. En met mijn verhaal wil ik duidelijk maken dat communicatie zo belangrijk is. Een vraag had dit kunnen voorkomen: wat doen we als dit fout gaat?
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.