Beeld: Canva
Deel 4: partnergeweld – de nasleep
“Want die was er zeker wel. Ik heb die nacht heel slecht geslapen, niet zo gek natuurlijk. Die vriend is naar zijn eigen huis gegaan en ik had afgesproken met mijn ouders dat zijn mijn zoon de volgende dag kwamen halen. Ik moest namelijk naar het ziekenhuis voor een echo met contrast van mijn hart. Achteraf was dit ook het onderzoek waardoor ze achter de oorzaak van mijn herseninfarct kwamen. Maar het was heel erg schakelen en ik voelde zoveel spanning. Ik had geen contact met Bob, dus hoe zou hij reageren, zou hij zich überhaupt nog herinneren wat er was gebeurd gisteren aangezien hij zoveel had gedronken. Hoe zou onze relatie eruit zien, zouden we überhaupt bij elkaar blijven, mijn hersenen draaide overuren.“
“Ook had ik in de ochtend een gesprek met iemand van veilig thuis. Die worden automatisch betrokken bij huiselijk geweld incidenten. Het gesprek heb ik ook echt als prettig ervaren en de hulp die we uiteindelijk kregen in de vorm van advies en een gesprek een maand later was ook prettig. Ik kreeg namelijk de bevestiging vanuit hun dat als ik/wij er maar hard genoeg voor werkte, het wel zou lukken en we dit ‘incident’ achter ons konden laten. Ik loop een beetje op de zaken vooruit, maar ik blijf me verbazen hoe dit als ‘incident’ is bestempeld en hoe er geen follow up heeft kunnen plaatsvinden of dat er geen individuele gesprekken zijn gevoerd. Voordat dit plaatsvond is de politie al een keer bij ons langs geweest. Een ruzie was uit de hand gelopen en hij had een volle fles frisdrank naar me gegooid die tegen het raam aankwam. Ik was ook op de grond terecht gekomen nadat hij aan me had gezeten. Uiteindelijk heeft iemand de politie gebeld en die kwamen kijken of alles oké was, de ruzie was op dat moment al over. Maar dit is wel ergens opgeschreven/genoteerd bij de politie. Ik zag niet hoe fout deze situatie was, juist omdat ik er midden in zat. Maar juist een buitenstaander had het grotere plaatje misschien wel kunnen zien. Nu werd de oorzaak neergelegd bij het doormaken van mijn herseninfarct (grote gebeurtenis voor beide) in plaats van te kijken waarom iemand geweld heeft gepleegd en wat hem er van weerhoudt dit in de toekomst nog een keer te doen.
Ik blijf me verbazen hoe dit als ‘incident’ is bestempeld en hoe er geen follow up heeft kunnen plaatsvinden of dat er geen individuele gesprekken zijn gevoerd
Weer even terug na de dag of eigenlijk de ochtend na de mishandeling. Veilig thuis was langs geweest, ik had met iemand gesproken (ik denk van slachtoffer hulp, maar dat weet ik niet zeker), en die had gevraagd of ik nog een bepaalde straf wilde voorleggen bij de officier van justitie. Waarop ik zei dat de gebeurtenis zelf al verdrietig genoeg was en dat ik niet vond dat daar een extra straf bij hoorde. Ik zag Bob ook op een bepaalde manier als slachtoffer, slachtoffer van mijn herseninfarct, en daar voelde ik me heel schuldig over. Ook had ik de beste vriend van Bob een berichtje gestuurd en met hem gebeld, dat mocht Bob vrijkomen of hij hem dan wilde ophalen, ik had geen rijbewijs, en had hem ook vertelt hoe heftig het was opgelopen. Ook heb ik een berichtje gestuurd naar Bob. In dat berichtje vertel ik dat ik gisteren niet meer de veiligheid van mezelf en onze zoon kon waarborgen en dat ik heb gedaan wat me het beste leek op dat moment. Dat het goed ging met mij en onze zoon en dat het nu nog goed moest gaan met ons.
Ik blijf me verbazen hoe dit als ‘incident’ is bestempeld en hoe er geen follow up heeft kunnen plaatsvinden of dat er geen individuele gesprekken zijn gevoerd
Bob heeft me eind van de dag gebeld, toen was hij vrijgekomen. Hij had een huisverbod gekregen van 24 of 48 uur en wist niet meer wat hij had gedaan. Hij had 0 herinnering aan de mishandeling en was vooral geïrriteerd dat onze zoon bij mijn ouders was. Die wilde hij namelijk zien en hij noemde het ontvoering en ontvreemding. Ik heb dat toen naast me neergelegd, maar terugkijkend op de situatie is het heel gek hoe hij heeft gereageerd. Hij heeft nooit zijn excuses aangeboden.”
Wil je deel 1 van dit verhaal lezen? Dat kan hier.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Of er óóit een tweede komt?
Juf krijgt een baby – Deel 2
Juf krijgt een baby – Deel 1