“Reizen gedaan als je mama wordt? Ha! Ik heb gewoon een mini-reisgenootje gemaakt”

“Voor ik mama werd, was ik al verslaafd aan reizen.

Ik had geen designerhandtas, maar wel een goed gevulde reisherinneringenkoffer in mijn hoofd (en minstens 24.382 foto’s op m’n telefoon).

Ik ben verliefd geworden in Australië. Oké, niet op een persoon, maar op het land zelf.

Ik deed citytrips, all-in vakanties (in mijn pre-mama leven: synoniem voor cocktails en boekjes aan het zwembad) en avontuurlijke rondreizen waarbij ik me vrij voelde en mijn hart overstroomde.

Op mijn veertigste werd ik mama van Aria.

Ik ben dus een late mama. Niet per ongeluk. Ik had eerst nog wat dingen op mijn to-dolijst:

✔ Australië verkennen

✔ Nog eens een roadtrip doen

✔ Een paar keer uitslapen zonder reden

✔ Zelf ijs eten zonder te moeten delen

En toen kwam ze. Midden in de coronaperiode. In plaats van babyborrels planden we dus onze eerste gezinsreis.

Sindsdien is er geen jaar voorbijgegaan zonder een nieuwe bestemming:

Cyprus, de Algarve, Sicilië, Praag, Pisa en de Toscaanse kust, Valencia, Sri Lanka…

Elk jaar minstens één avontuur. Mét kind. En ja, mét buggy, snacks, knuffels, natte doekjes en dat éne konijntje dat altijd mee moet.

Reizen met kinderen is een beetje zoals reizen met een beroemdheid.

Je moet voortdurend pauzeren, mensen staren, en je sleept de halve inboedel mee.

Maar eerlijk? Het is prachtig.

Natuurlijk is het niet meer:

🧘‍♀️ “Laat ons even spontaan een hike doen van 6 uur!”

Maar eerder:

🍦 “We wandelen tot aan de eerste ijskraam, en dan zien we wel.”

Je ritme ligt trager, je planning flexibeler (lees: je plant alles, en dan beslist je kind om een driftbui in te lassen bij stop 1).

Je vertrekt nu met lijstjes, doosjes rozijntjes, zonnecrème in drievoud en dat onmisbaar versleten konijntje.

mamametkompas

Maar: je ziet meer. Je beleeft meer. Je praat met mensen die je anders straal zou voorbijlopen. Want kinderen zijn magische bruggen. Lokale mensen spreken je sneller aan. Je legt contact op een manier die je als soloreiziger zelden ervaart.

Ik geef toe: ik dacht ooit dat reizen met een kind ook vakantie voor mij zou zijn.

Spoiler: ik heb nog nooit zóveel schelpen geraapt, bananen gesneden of verloren knuffels gezocht op verplaatsing.

Maar weet je wat? Het is óók genieten.

Je ziet de wereld opnieuw door kinderoogjes. Een strand is niet zomaar een strand, het is een piratenschipbasis.

Een treinrit wordt een pretparkattractie.

En jij? Jij bent nog steeds mama. Maar dan wel een met uitzicht op palmbomen.

Omdat reizen zo’n groot deel van mijn leven is, volgde ik ooit een opleiding tot reisagent.

Maar pas toen ik mama werd, besloot ik om mijn passie écht in een koffertje te stoppen – eentje waar anderen ook wat aan hebben.

Zo is De Wereldkoffer ontstaan: mijn eigen reisadviesbureau voor mensen die willen blijven reizen, met of zonder kinderen.

Lees ook

Samen door de bergen met mijn 10 maanden oude baby

Want laat me dit zeggen:

Reizen verandert als je kinderen krijgt.

Maar het wordt er zóveel rijker op.

Dus nee, het is niet gedaan met reizen als je mama wordt.

Het is gedaan met onvoorbereid vertrekken, met enkel een tandenborstel en een open geest.

Je vertrekt nu met lijstjes, doosjes rozijntjes, zonnecrème in drievoud en dat onmisbaar versleten konijntje.

Maar je komt thuis met iets veel mooiers dan souvenirs:

Verhalen. Momenten. Herinneringen.

En als ik ergens blij van word, dan is het dát.

(Oké, én van een prachtige zonsopgang .)”