Beeld: Canva
“Hoe gaat het nu na de psychose?”
“Na de psychose heb ik gelukkig niet nog eens een psychose gehad.“
“En de hallucinaties zijn sterk verminderd dankzij medicatie. Ik word ondertussen volgepropt met medicatie, al merk ik langzaam aan dat het zijn werking doet. Ook probeer ik al een aantal weken af te bouwen met 1 medicijn alleen gaat dat helaas nog niet goed. Dan ben ik nog te wiebelig en komen er klachten terug. Over een paar weken maar weer opnieuw proberen en de hoop houden dat het dan wel lukt.“
“De afgelopen weken hakte er mentaal flink in. Ik werd somber en kreeg de meest nare gedachtes. Ik kon moeizaam genieten van Luca. Ik raakte uitgeblust en depressief. Dat was het enige wat nog op de bingokaart stond wat ik nog niet gehad had. Aan alle kanten kwam er hulpverlening aan pas. IMH, thuisbegeleiding, de crisisdienst en het VIP team. Ik werd geleefd. Iedere dag had ik wel iemand die even langs kwam om te checken hoe het ging.
Mijn partner was in het buitenland voor werk( dit een x aantal weken achter elkaar, maar hij komt wel de weekenden thuis) dus ik kwam er “alleen” voor te staan, voor de zorg van Luca. Normaal is dat voor mij geen probleem, maar als je zelf niet lekker in je vel zit en van alles mankeert dan is het een hele opgave.
Steeds meer hulpverleners zagen ook dat ik er aan onderdoor ging, en met een overleg kwamen ze er al snel uit dat het onverantwoord is om mij alleen met Luca achter te laten, ik raak dan te overbelast en dan kom ik sneller in een herbeleving of heb ik rare gedachtes en ben ik niet in staat om zorg te leveren aan luca.
Hierom ben ik 2 weken doordeweeks bij familie verbleven, om even op adem te komen en de zorg voor Luca meer te verdelen.
Pas heb ik nog een behoorlijke heftige herbeleving gehad en precies op dat moment stapte een psycholoog binnen, ze moest flink haar best doen om mij te helpen weer terug te krijgen in het hier en nu.
Koemelkallergie: “Dat kon er ook nog wel even bij…”
Wel goed getimed dat ze binnnen kwam, want dan had in ieder geval 1 iemand het eens gezien wat er dan met mij gebeurd.
Het is allemaal maar wat, en het valt niet mee. Iedere keer denk ik het ergste gehad te hebben, maar dan komt er toch wéér iets er bovenop wat veel energie kost, en waardoor het herstel langer duurt.
Ik word er moedeloos van. Soms lijkt er geen eind aan de tunnel te komen, maar ik probeer er wel positief in te blijven staan. In gevecht met mijzelf.
Deze quote kwam ik tegen op pinterest. Wel toepassenlijk voor mij. Vaak denk ik ook dat ik het wel kan, maar in werkelijkheid lukt het mij dan niet, of gaat het (nog) niet. Na regen komt zonneschijn 🫶🏼”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Eenvlinderuitvaart: “Waarom begraaf je het?”
Drie moeders over waarom zij geen sinterklaas vieren: “Teveel verdeeldheid”
Justm: “Ik maak mezelf en dit kleintje de belofte…”