“Mijn lichaam was mijn grootste angst, dus koos ik voor een draagmoeder”

“Als klein meisje droomde ik van het moederschap. Ik zag mezelf al met een bolle buik, genietend van elk schopje, mijn handen liefdevol over mijn groeiende buik strijkend. Maar toen het moment daar was en mijn man en ik over kinderen begonnen, voelde ik alleen maar paniek. Ik kan dit niet. Niet weer.

Jarenlang heb ik geleefd in een lichaam dat niet van mij voelde. Ik had ernstig overgewicht, en niet zomaar een beetje te zwaar, maar echt ziekmakend zwaar. Mijn dagen bestonden uit diëten, jojo’en, en mezelf haten in elke spiegel die ik tegenkwam. Ik had pijn bij het lopen, ik voelde me constant moe, en ik werd elke ochtend wakker met het besef dat ik gevangen zat in een lichaam dat niet werkte zoals het zou moeten.

Na jaren van strijd en keihard werken, lukte het me eindelijk. Ik verloor kilo na kilo, stapje voor stapje. Voor het eerst voelde ik me vrij. Ik kon bewegen zonder pijn, ik kon kleding kopen die ik mooi vond en, het allerbelangrijkste, ik begon mezelf eindelijk te accepteren. Maar die angst… die bleef. De angst om weer terug te vallen, om opnieuw gevangen te raken in een lichaam dat me niet gelukkig maakte.

Toen mijn man en ik begonnen over kinderen, sloeg die angst genadeloos toe. Ik wist wat een zwangerschap met je lichaam kon doen. Gewichtstoename, hormonen die alles overnemen, een lijf dat niet meer van jezelf voelt. Ik was zó bang dat ik weer terug zou gaan naar hoe ik vroeger was. Dat ik niet alleen mijn slanke lichaam, maar ook mezelf opnieuw zou verliezen.

Ik schaamde me. Want wie is er nou bang voor zwanger zijn? Het leek alsof ik de enige vrouw ter wereld was die het moederschap wilde, maar niet het proces om daar te komen. Mijn man zag mijn worsteling en stelde op een dag voorzichtig voor: “Wat als we een draagmoeder zoeken?”

Eerst wuifde ik het weg. Dat is toch iets voor vrouwen die om medische redenen geen kinderen kunnen krijgen? Maar hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik besefte dat het voor ons de enige manier was. Mijn angst was écht, en ik wist dat ik mezelf niet opnieuw wilde verliezen. Dus namen we de sprong.

Het proces was intens. Er waren gesprekken met artsen, therapeuten en advocaten. We moesten iemand vinden die niet alleen medisch geschikt was, maar ook emotioneel. En toen vonden we haar: een vrouw met een hart van goud, die ons wilde helpen om ons kindje op de wereld te zetten.

De eerste keer dat we hoorden dat de embryo zich had ingenesteld, brak ik in tranen uit. Maar het voelde ook vreemd. Ons kindje groeide, maar niet in mij. Geen schopjes in mijn buik, geen zwangerschapskwaaltjes. Ik voelde me soms buitengesloten, alsof ik een toeschouwer was van mijn eigen zwangerschap.

En toen kwam de dag. De dag waar ik maanden naartoe had geleefd. De geboorte van mijn dochter. Ik was erbij, ik hield haar hand vast, ik zag hoe ze ter wereld kwam. Maar toen ze werd geboren en in mijn armen werd gelegd, overviel me een golf van emoties die ik niet had verwacht. Opluchting, pure liefde, maar ook een klein stemmetje in mijn hoofd dat fluisterde: Ben ik wel echt haar moeder?

Ik had geen negen maanden haar bewegingen in mijn buik gevoeld. Ik had niet haar eerste schopjes meegemaakt, niet moeten leren omgaan met zwangerschapskwaaltjes. Ik had haar niet gedragen. Maar toen ze naar me keek met haar kleine, donkere oogjes, wist ik het. Moederschap zit niet in je buik. Moederschap zit in je hart.

Toch blijft er een stukje onzekerheid. Zal ze later begrijpen waarom ik deze keuze heb gemaakt? Zal ze me vragen waarom ik haar niet zelf heb gedragen? En eerlijk gezegd weet ik niet of ik daar een perfect antwoord op heb. Wat ik wél weet, is dat ik alles uit liefde heb gedaan. Omdat ik wilde dat ze een moeder had die er volledig voor haar kon zijn.

En als ik nu naar mijn dochter kijk terwijl ze slaapt, weet ik één ding zeker. Ze heeft niet in mij gegroeid, maar ze is wel míjn kind. En ik zou alles opnieuw precies zo doen, alleen maar om haar in mijn armen te houden.”

Heb jij een bijzondere ervaring in het moederschap die je wilt delen? Stuur ons je verhaal dan op via info@mamaplaats.nl. We zijn benieuwd naar jouw ervaringen!🤍