Beeld: Canva
Mijn HG-zwangerschap (Deel 1)
“In 2021 zijn wij ouders geworden van onze eerste dochter, ons prachtige kindje. De zwangerschap was voor mij heel pittig en ik vond het een lastige tijd. Wat afgestempeld werd als “zwangerschaps misselijkheid” bleek Hyperemesis Gravidarum te zijn. Ook wel vertaald naar extreme zwangerschapsmisselijkheid.
Je hebt de droge (kort samen gevat: extreem misselijk en moeite met eten en drinken hebben, met alle gevolgen van dien) en natte variant (kort samengevat: hele dag door overgeven en daardoor uitgedroogd raken en alle gevolgen van dien), en ik had helaas de natte variant. In de eerste 12 weken werd er gezegd: ‘even volhouden, vanaf 12 weken word het echt minder’. Niets bleek minder waar. Mijn hele zwangerschap bleef het aanhouden en dat gepaard met laat hebben van elk zwangerschap kwaaltje wat er was maakte het heel zwaar en niet leuk.
Er was vanuit de zorg ook weinig aandacht hiervoor en ik kwam er achteraf ook pas achter dat HG bestond. Ik las erover op de insta van Bibi Breijman en kon me zo vinden in haar omschrijving van wat haar overkomen was tijdens de zwangerschap van haar dochtertje. Maarja dat is achteraf, wat doe je er dan mee. Precies: helemaal niks. Maar een ding wist ik wel, ik was blij met mijn dochter en een tweede kind hoefde van mij echt niet.
Tot het 2023 was, mijn man en ik waren net getrouwd en onze dochter was een week daarvoor 2 jaar geworden. Het leven was mooi en op onze huwelijksreis begon toch het gesprek over een tweede kind. Mijn man had altijd al de wens voor een tweede, maar hij begreep heel goed dat ik er niet op zat te wachten weer zwanger te zijn. Hij had alles immers van dichtbij meegemaakt en genoeg emmers moeten legen, putjes moeten ontstoppen en ga zo maar door. Bij mij begon de wens langzaam iets meer op te spelen. Op huwelijksreis samen besloten er toch voor te gaan. En hoe groot is de kans nou dat het de eerste poging gelijk raak is? Bij onze eerste heeft het ook een half jaar geduurd voordat ik zwanger raakte.
2 weken later wist ik het zeker, ik was zwanger. Ik voelde het aan alles in mijn lichaam, het kon haast niet anders. Ik vertelde mijn vermoedens aan een vriendin op een babyshower die we hadden. Maarja het was zo vroeg, dus hoe kon ik dat nou al weten? Ik was heel gespannen, want wat nou als ik weer ziek zou worden?Misschien zat ik te veel in mn eigen hoofd, dus afwachten was de enige optie.
Die dag gingen ook we op vakantie naar de Ardennen, en natuurlijk had ik meerdere zwangerschapstesten meegenomen. Eenmaal op de dag dat ik de vroege test zou kunnen doen was deze negatief. En ondanks ik angstig was voor een positieve test, was ik heel verdrietig. Ik wist het zo zeker, ik voelde het zo erg in mijn lichaam. Ik had de test op tafel gelegd en was hem eigenlijk vergeten.
Tot ik een uur later keek en een heeeeeel licht roze lijntje zag. Ik was in shock, was dit echt? Kon dit nog zo laat betrouwbaar zijn? Ik zocht het online op, het kon zijn dat het door opdrogen zichtbaar was geworden. Maar het kon ook echt zo zijn. Ik had helaas geen testen meer, dus ik moest wachten tot de volgende dag om een nieuwe test te kunnen doen. Enigzins opgewonden maar ook heel gespannen afgewacht tot de volgende ochtend, een nieuwe test gekocht: ik was zwanger!!
En waar de vorige keer ik met 4 weken al ziek was, voelde ik me deze keer onwijs goed. Ik kreeg er hoop van dat het deze keer wel een mooie zwangerschap zou worden, maar bleef wel licht gespannen tot ik 6 weken was en nog steeds niet ziek. Ik werd blij, en had er zin in zwanger te zijn. We maakten op vakantie wat leuke fotos zodat we bij thuiskomst aan de opa’s en oma’s op een leuke manier konden vertellen dat er nog een kleinkind onderweg was.
Hoe goed ik me toen voelde en zo blij als ik toen was, zou 5 weken later compleet veranderen…”
OOK INTERESSANT
Eenvlinderuitvaart: “Waarom begraaf je het?”
Drie moeders over waarom zij geen sinterklaas vieren: “Teveel verdeeldheid”
Justm: “Ik maak mezelf en dit kleintje de belofte…”