
Beeld: Moeder Vera
“Dag lief meisje”: Vera over het bijzondere afscheid van haar dochtertje Lou
Wanneer Vera en Stephan hun dochter Lou na drie weken moeten loslaten, staat hun wereld stil. In dit persoonlijke verhaal vertelt Vera over de laatste momenten met Lou en het bijzondere afscheid dat ze samen met hun gezin en naasten organiseerden…
“Het is 3.00 uur in de nacht als Lou wordt verlost van haar plakkertjes en beademingstube. Daarna wordt ze snel bij Stephan in zijn armen gelegd. Stephan heeft Lou beloofd om tot het einde bij haar te blijven. Ik spring bij Stephan en Lou op het bed en kijk naar haar. Wat is ze toch ongelooflijk mooi. Hoe zijn wij ooit in deze slechte film terechtgekomen? Tijdens de hele zwangerschap is er namelijk geen vuiltje aan de lucht…
We willen geen moment van haar missen. We bestuderen haar gezicht en haar hele lijfje met die heerlijke babyspekjes. De klok, inclusief het verzetten van de klok naar wintertijd, tikt verder en Lou geeft niet op. Stephan zit inmiddels al zes uur met Lou op schoot en hoewel dit moment voor ons een eeuwigheid zou mogen duren, vinden wij het wel genoeg voor haar. Genoeg gestreden.
Om 8.30 uur wordt de medicatie nog één keer verhoogd en om 9.00 uur overlijdt Lou in de armen van Stephan. De arts houdt Lou ook nog even vast. “Jij boft maar met zulke ouders, dag mooi meisje.” We doen Lou in een mooie doek en ze wordt later die ochtend gebalsemd.

Geen zwarte koffie met cake-afscheid. Wij willen, hoe verdrietig de situatie ook is, een feestje.
Zonder hier ooit van tevoren over nagedacht te hebben, hebben wij een uitvaartverzekering waar Lou met ons is meeverzekerd. Dit geeft ons zoveel meer rust en ruimte om na te denken over hoe haar afscheid eruit moet komen te zien. Wij willen absoluut geen zaaltje. Geen zwarte koffie met cake-afscheid. Wij willen, hoe verdrietig de situatie ook is, een feestje. Een kinderfeestje voor Lou. De kinderen komen verkleed als een superheld, want dat is Lou tenslotte ook. Wij willen het leven vieren, wij willen Lou vieren.
Als gezin van vijf lopen wij door het bos met Lou in de kinderwagen richting de plek waar het afscheid is. Haar grote broers duwen om de beurt de wagen, precies zoals ze al weken naar uitgekeken hadden. Onze eerste en laatste wandeling samen. Het afscheid is op een idyllische plek in het bos bij ons in de buurt. We lezen haar voor, de kinderen zingen en we vertellen verhalen, want o, wat hebben we bijzonder veel over Lou te vertellen, terwijl ze pas drie weken bij ons was. In het midden van de ruimte staat een Mozes-mandje dat wij voor Lou hebben uitgezocht. Geen kistje, geen deksel. Maar Lou ligt niet in haar mandje. Ze gaat van schoot tot schoot. Iedereen wil haar vasthouden, haar knuffelen, haar opsnuiven. We drinken wijntjes en eten hapjes van de borrelplank. De kinderen krijgen frietjes, chips en drinken sap. We praten, huilen en lachen. Buiten worden enorme bellen geblazen en de kinderen, verkleed als superhelden, rennen wild achter elkaar aan. Met Stephan naast mij en Lou in mijn armen lopen we door een erehaag van bellen en mensen die wij liefhebben. Trots kijk ik om me heen. Lou heeft ons zoveel wijze lessen geleerd, zoveel liefde gegeven. Dag, lief meisje.”

Heb jij het financieel al geregeld?
Steeds meer mensen zijn open over hun afscheid. Misschien heb je weleens nagedacht over wat voor afscheid er bij jou past als persoon. Maar heb je ook nagedacht over de kosten? Niet alleen voor jezelf, maar ook voor het gezin.
Met de Monuta Uitvaartverzekering zijn kinderen gratis meeverzekerd, al vanaf 20 weken zwangerschap. Als je kind 18 wordt, kan deze zelf een verzekering afsluiten. Tot die tijd is alles geregeld op jouw polis. Dat biedt een hoop financiële rust en zekerheid.
Dit artikel is geschreven in samenwerking met Monuta.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Eenvlinderuitvaart: “Waarom begraaf je het?”
Drie moeders over waarom zij geen sinterklaas vieren: “Teveel verdeeldheid”
Justm: “Ik maak mezelf en dit kleintje de belofte…”