“Uitgerekend op de bruiloft van ons (schoon)zusje!”

“Tijdens Corona werd het zusje van mijn vriend ten huwelijk gevraagd in Nieuw Zeeland. Ze waren een mooie reis aan het maken, maar waar ze tijdelijk in quarantaine vast zaten. Een mooie gelegenheid en plek om de liefde van je leven ten huwelijke te vragen!

De datum was natuurlijk nog niet bekend, maar die volgde later.

Eenmaal terug in Nederland besloten ze er een mooi trouw weekend van te maken, en de ceremonie zou plaatsvinden op zaterdag 24 juni. Een heel weekend met het idee dat iedereen (ook vrienden uit Europa en daarbuiten) konden blijven slapen op ‘de camping’. Ze maakte er echt een liefdevol festival van!

Ik heb al een zoontje van 4 jaar en mijn partner en ik wilde graag nog een kindje. Ik was snel weer zwanger en de uitgerekende datum was: 24 juni! Huh, wacht.. dezelfde dag als de ceremonie? Yep.. 

Ons zoontje is ruim een maand te vroeg geboren dus eigenlijk hoopte we hier stiekem ook op.. Of in ieder geval eerder dan de bruiloft of erna!

Mijn vriend werd als getuige gevraagd door zijn zusje en ons zoontje mocht de ringen brengen! Super leuk, maar toch met de gedachte in ons achterhoofd: ‘Wat als..’

De zwangerschap verliep erg goed en ik was al ruim over de aantal weken heen waarin mijn zoontje geboren was. Juist erg fijn dat ze wat langer bleef zitten, maar het werd wel steeds spannender.. Ik had wel al wat ‘voorweeën’ gehad, maar die zette helaas niet door. .

Het bruiloftsfeest begon al op vrijdag avond 23 juni, en daar waren we natuurlijk ook bij! We wilden er het hele weekend bij zijn, behalve het slapen, en gelukkig was de bruiloft dicht bij huis! Om een uur of 10 ‘s avonds gingen we richting huis, omdat ons zoontje naar bed moest voor de grote dag en ook zodat ik ‘fris en fruitig’ bij de grote dag aanwezig kon zijn. Tegen iedereen op de bruiloft zeiden we: ‘We zeggen maar gewoon: tot morgen!!’ Niet wetende wat ons te wachten stond..

Zaterdag 24 juni werd ik om 7 uur wakker met wat lichte weeën. Helaas gingen deze weeën niet weg zoals de andere die ik al eerder in de zwangerschap had gehad. Deze weeën werden alleen maar heftiger.. om 9 uur heeft mijn vriend ons zoontje naar de bruiloft gebracht, hij bleef bij opa en oma en de andere familie die er allemaal al waren. Ik bleef thuis, omdat ik echt nog niet naar de bruiloft kon, in de hoop dat de weeën zouden afnemen. Mijn vriend kwam thuis en ik had even onder de douche gestaan. Het hielp wel eventjes, maar de weeën bleven toenemen. Uiteindelijk de verloskundige gebeld en die kwam rond 11 uur langs om de ontsluiting te meten. 2 cm. Ze zei dat het wel vandaag zou gaan gebeuren! Domper voor ons, want dat betekende dus dat we niet naar de bruiloft (ceremonie) van mijn schoonzusje konden gaan.. En ondertussen op de bruiloft wist iedereen wat ik aan het doen was, want alleen ons zoontje was er zonder zijn papa en mama..

Ik voelde mij erg schuldig naar mijn vriend toe, en zei ook een paar keer sorry tegen hem, terwijl ik er natuurlijk niks aan kon doen, maar toch voelde ik mij enorm schuldig. 

Uiteindelijk kwam de verloskunde om 13 uur nog een keer langs, omdat de weeën nu nog sneller kwamen en langer duurde. en had ik ruim 3 cm ontsluiting. Gelijk naar het ziekenhuis achter de verloskundige aan gereden en daar is onze mooie en gezonde dochter om 14.55 geboren!

Het ‘ja’ woord en mijn zoontje die de ringen mocht brengen, was allemaal ook rond het tijdstip dat onze dochter geboren is!! Hoe toevallig..

Voor iedereen van de familie een dubbel en emotioneel gevoel, vooral voor opa en oma. Hun dochter ging trouwen en hun zoon stond op het punt voor de 2e keer vader te worden, en dat dus allemaal tegelijk..

En voor mijn vriend (en mij) ook, want hij miste de ceremonie waarin hij een belangrijke rol had en we konden ons zoontje niet zien opkomen in zijn mooie Ferrari als ring security.. Hij had het trouwens super goed gedaan, terwijl papa en mama er dus niet waren. Stoere vent! 

Mijn schoonzusje en zwager waren natuurlijk alleen maar bezig met hun bruiloft, logisch!, dus die kwamen er pas achter tijdens de ceremonie dat wij er niet waren.. We konden live meekijken met de bruiloft, dit was voornamelijk voor de vrienden die niet op de bruiloft konden zijn, maar was voor ons nu ook wel een uitkomst. Alhoewel ik mij totaal niet meer kon focussen op de telefoon en mijn vriend natuurlijk op een gegeven moment ook niet meer..

En dan ook nog: hoe groot is de kans dat je op de uitgerekende datum bevalt..

Ik had dit totaal niet verwacht en was ook voor en na de bevalling veel bezig in m’n hoofd met de bruiloft en mijn schuldgevoel naar mijn vriend, maar ik moest mijn gedachte omzetten, want ik moest er nu zijn voor onze pas geboren kleine meid!

Het was dus een hele bijzondere dag voor iedereen en zullen deze dag ook zeker nooit gaan vergeten!

Een dag vol tranen van geluk, maar ook vol tranen van verdriet.. “