
Beeld: Canva
Heropname na keizersnede: “Dit is totaal geen blauwe wolk geweest”
Van vage buikpijn tot heftige pijnaanvallen, van heropname tot sepsis… Mamblogger Myrthedb kreeg heftige complicaties na een keizersnede. Geen roze wolk, geen kraamtijd zoals gehoopt – dit had zij nooit aan zien komen.
“Opnieuw een heropname met complicaties”
“Wat was het een opluchting toen de drain eruit mocht. Al was het geen pretje, want de drain was in drie dagen tijd vastgegroeid aan mijn huid, waardoor hij zonder verdoving flink losgetrokken moest worden. Ouch. Het geluk zat mij niet mee. Gelukkig mochten we diezelfde avond met ontslag naar huis, wel met één antibioticakuur mee en in de veronderstelling dat het restje van de bloeding vanzelf opgelost zou worden door mijn lichaam. Bij thuiskomst leek het de eerste twee dagen wel redelijk goed te gaan. Ik kon weer eten en kreeg deels mijn eetlust terug.
Tot het donderdagnacht was. De buikpijn kwam weer terug, in een soort pijnaanvallen. De pijn zat nu meer in mijn onderbuik dan in de linkerflank. Shit, dit is niet goed. Ik voelde het aan iedere vezel in mijn lichaam: ik was weer terug bij af. In de ochtend zei ik het nog tegen mijn man, dat de buikpijn terug was…Bij het vorige ontslag kreeg ik de instructies om direct contact op te nemen met de verloskundeafdeling als de klachten terugkwamen. Alleen, doordat de klachten nu deels anders waren en in aanvallen op en af kwamen, dacht ik eerst dat het wel meeviel. Uiteindelijk, op verzoek van de huisarts, toch weer naar het ziekenhuis gegaan.
Myrthedb: “Niet wetende dat ik 4 dagen later weer in het ziekenhuis belandde met forse complicaties”
Opnieuw de mallemolen door, opnieuw door de CT-scan om te kijken wat er aan de hand was. De hematoom was wel flink gekrompen, maar er zat nog een restje geïnfecteerd bloed in. Ook zagen ze dat mijn dikke darm stil lag. Dit veroorzaakte de pijnaanvallen. Ook dat nog… Voor de rest van de avond bleef ik stabiel. Mijn man ging naar huis, niet wetende wat zich in de uren erna zou afspelen.”
“Als je denkt alles gehad te hebben…”
“Het was rond 21.30 uur. De zuster kwam toevallig op dat moment binnenlopen om medicatie te brengen en zag dat ik erg duf, versuft en niet helder reageerde. Ondertussen rilde ik behoorlijk en ik was klam. Koorts. Ondanks veel pijnstillers bleef mijn temperatuur maar oplopen. De arts werd opgeroepen en stond binnen een minuut in de kamer om onderzoek te verrichten. Zelf ging het mij een beetje voorbij wat er aan de hand was. Ik leefde in een waas. Ik voelde mij wel goed beroerd, maar liet het maar over mij heen komen.
Myrthedb: “Even later hoorde ik de arts zeggen: Start sepsisprotocol.”
En ik had op dat moment niet door dat het om mij ging. Maar inderdaad, ik had sepsis te pakken. De bacterie die in de bloeding zat, was mogelijk verspreid door mijn buik en zorgde ervoor dat mijn dikke darm stil kwam te liggen (wat ongelofelijk pijnlijk is). Vervolgens is de bacterie in mijn bloedbaan terechtgekomen. De artsen zaten er gelukkig bovenop. Direct werden er meerdere soorten antibiotica aangesloten op het infuus en veel vocht snel doorgespoeld. Ook hadden ze twee intensivecare-artsen opgeroepen om mijn situatie te beoordelen en mij te helpen op te lappen. Onder voorbehoud mocht ik op de verloskundeafdeling blijven omdat ik de baby bij mij had, maar alleen als ik niet zieker werd. Bij achteruitgang moest ik alsnog door naar de IC en zou ik opnieuw een drain krijgen. Iets wat ik absoluut niet wilde, omdat ik de vorige keer ook een flinke paniekaanval en herbelevingen had bij het plaatsen van de drain…
Een horror bevalling: “Artsen moesten mijn baarmoeder verwijderen”
Met een uurtje ging het alweer iets beter. Ik had het geluk dat ze door de vorige opname precies wisten met welke bacterie ze te maken hadden, en konden hierdoor gericht de juiste antibiotica inzetten. Tjonge… dan denk je dat je alles gehad hebt, hè? Nou, niet dus. Het kan nóg erger. Om kwart voor twaalf kwam de nachtzuster helpen met afkolven. Ik was ondertussen beter aanspreekbaar. Ik waarschuwde de zuster al dat ik misselijk was en het niet goed voelde. Nog voor ze een zakje kon aangeven, braakte ik heel veel gal. De misselijkheid bleef.
De arts kwam opnieuw langs. Ze vermoedden een ileus (stil liggen van de darmen). Ook omdat ik nou begon te braken en maar misselijk bleef, werd het protocol ingezet. Ik moest een neus-maagsonde krijgen om mijn maag leeg te pompen, omdat alle maagsappen zich opstapelden en geen kant op konden. Dus om 1.00 uur ’s nachts kwamen twee lieve zusters de maaghevel inbrengen. Werkelijk waar, dit was zó ontzettend vervelend. Het was een vrij dikke, stugge slang en zorgde tijdens het inbrengen dat ik nog twee keer moest braken: veel gal, en beide keren recht over de zuster die links van mij stond. Oei, dat had ze niet aan zien komen, en ik zelf ook niet. Later konden we er gelukkig allebei nog wel om lachen. Achteraf gezien had ik ruim 800 ml aan gal gebraakt. Nadat het eruit was, verdween de buikpijn ook gelijk. De maaghevel was wel echt een dieptepunt. Erger dan dit kan toch niet… Met slikken en praten gaf de slang veel irritatie, dus dat deed ik ook zo min mogelijk.
De volgende dag aan het einde van de middag mocht de slang er gelukkig uit. Alleen daarna nog anderhalve dag op een vloeibaar dieet om mijn darmen rust te geven, in de hoop dat ze vanzelf weer gingen bewegen. En met succes: heel langzaam aan was er beweging te horen met een stethoscoop. Ik vroeg mijzelf wel iedere keer af: hoeveel pech kun je hebben? En iedere keer dacht ik ook: erger dan dit bestaat niet. En dan was er toch nóg een ergere complicatie…
De arts zei dat alles wat ik heb meegemaakt aan complicaties, dat er 1% kans is dat je dat meemaakt… Hoe is het mogelijk? Dit is totaal geen blauwe wolk geweest, en een kraamtijd? Die heb ik simpelweg niet gehad. Dit is niet wat ik voor ogen had. Zo zie je maar, het kan allemaal ontzettend raar verlopen…”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Of er óóit een tweede komt?
Juf krijgt een baby – Deel 2
Juf krijgt een baby – Deel 1