Beeld: Paganinwe

Hallo lieve mooie jij!

Author Picture

”We stonden voor een inleiding gepland met 37 weken en 6 dagen. In de ochtend moest ik nog bellen naar het ziekenhuis of dit door kon gaan. Ik belde iets over 6 uur in de ochtend op. Gelukkig was dit het geval. De tassen waren al gepakt en stonden klaar bij de voordeur. Sebas zette deze en de maxi cosi in de auto. Nu was het nog wachten op opa en oma. Zij brachten je broer en zus vandaag naar school en zouden verder ervoor zorgen dat alles zoals normaal verliep.

We reden iets voor 7 uur aan richting het ziekenhuis. Spannend was het nog zeker niet. Wij proberen altijd rustig te blijven en de dingen te nemen zoals ze zijn. Je kan namelijk wel van alles gaan plannen, maar vaak loopt het toch anders dan je verwacht. Rond 7.15 waren we op de poli om ons te melden. Daar werden we naar kamer 11 gebracht. We konden ons rustig even installeren voordat ze alle onderzoeken kwamen doen. Daaruit konden we het plan opmaken hoe we de inleiding zouden gaan aanpakken. We wisten namelijk al van de laatste echo die de week ervoor gedaan was, dat je nog in een stuit lag. Een ballon zou sowieso geen optie zijn, aangezien je niet bent ingedaald en het risico daarbij is dat je nog verder omhoog kan gaan liggen.

Lees verder onder de advertentie

Even later kwamen ze terug om alle onderzoeken te doen. Een infuus aanleggen en een ctg maken. Later zou nog een echo volgen. Bij de ctg moesten we hem vaak verplaatsen, omdat je maar bleef draaien in de buik. Alles zag er goed uit, maar toch bleek je met je hoofd boven te liggen. De gynaecoloog besprak met ons samen de opties die we hadden. We konden kiezen voor een natuurlijke bevalling. Dit zou betekenen dat ik een versie kreeg waarmee ze gingen proberen je te draaien. Hiervoor moest ik dan wel plat op bed gaan liggen met strakke lakens om mij heen. Daarbij zou ik dan tabletten krijgen om de weeën op te wekken. Dit met de hoop dat je zou blijven liggen en zelf zou gaan indalen. Maar hieraan zaten ook nadelen. Je had namelijk heel veel ruimte in de buik. Hierdoor konden ze niet garanderen dat dit goed zou gaan. Daarbij hadden we ook een grote kans dat de navelstreng voor het geboortekanaal kon komen te zitten. Ook zou het dagen kunnen duren voordat de bevalling op gang zou komen. Dit wilde ik absoluut niet. Ik had vooraf al aangegeven dat ik dit emotioneel niet aan kon in verband met onze vorige dochter. De kans was ook groot dat het uiteindelijk toch een spoedkeizersnede zou worden aangezien je heel veel aan het draaien was.

Lees verder onder de advertentie

Ik had vooraf al aangegeven dat ik dit emotioneel niet aan kon in verband met onze vorige dochter.

De tweede optie die we hadden was een ‘geplande’ keizersnede. We kregen even de tijd om hier samen over na te denken. We hebben dit ook gedaan en kort alles besproken. Wat zijn de voor en nadelen van beide opties? Het was voor ons vrij snel duidelijk dat we voor de geplande keizersnede gingen. We hebben dit even later met de gynaecoloog besproken en ook zij stond achter deze keuze. Ze zou gaan overleggen met de andere gynaecoloog of ze het samen gingen doen of alleen. De tijd kon ze ook nog niet zeggen, dat was even afwachten wat de mogelijkheden waren. Het zou ook op het einde van de dag plaats kunnen gaan vinden. Inmiddels was het al 10 uur geweest.

Beeld: Paganinwe

Gelukkig hoorde we al vrij snel dat we om 13.15 uur gepland stonden om naar de ok te gaan. Wat een opluchting. We hoefden gelukkig niet de hele dag te wachten. Ook zou de andere arts het alleen gaan doen. Dit was voor ons helemaal prima. Deze gynaecoloog kenden we immers en hadden we een aantal keren bij de controles gezien. De tijd ging nu wat sneller voorbij en ik lichtte mijn ouders in. Voordat we het wisten konden we ons gaan klaarmaken om naar de ok te gaan. Maar voordat we echter naar beneden gingen, werd er nog een laatste liggingsecho gemaakt. Hieruit bleek dat je met je hoofd naar beneden was gedraaid, maar nog steeds in een stuit lag.

De weg naar beneden was niet al te lang. We waren bijna bij de ok waar Sebas en de andere verpleegkundigen de pakken aan moesten trekken. Ik kon in mijn hoofd alleen maar bedenken ‘pakken aan’. Dit leek precies op een stukje uit een van mijn favoriete films toen ik nog een kind was (Tiny Toons grote vakantiefilm). Ik gierde helemaal van binnen. Eenmaal dat de pakken aan waren moesten we nog 2 deuren door voordat we in de ok waren. Ik vond het nu wel even spannend worden. Meer omdat ik niet precies wist wat er ging gebeuren of wanneer. Ik gaf dit aan en we werden bij alle stappen heel erg goed begeleid door het personeel en alles werd goed uitgelegd wat er ging gebeuren.

Een heel team stond klaar in de ok voor de keizersnede. Ik mocht op een tafel gaan zitten waar de ruggenprik gezet zou gaan worden door de anesthesist. Dit was zo gepiept. Ik vind dat nooit zo erg als die gezet moet worden. Dat heb ik eigenlijk met alle prikken niet. Ik kon daarna gaan liggen. Al heel snel begon deze te werken en voelde ik mijn benen niet meer. Ook werd de tafel schuin gezet zodat de gynaecoloog er goed bij kon. Ze deden een test met een koud doekje of alles goed verdoofd was voordat ze gingen beginnen. Mijn armen mocht ik op 2 armsteunen leggen en er waren allerlei plakkers en dergelijke bevestigd zodat ze alles goed in de gaten konden houden. We konden helaas niets zien omdat er een doek voor gespannen werd, maar die zou meteen weggehaald worden op het moment dat je geboren bent.

Mamaplaats-persoonlijk-verhaal-De-geboorte-van-onze-zoon-met-macrosomie bavalling baby
Lees ook

Ze zeiden: ‘Grote baby’s zorgen voor zware bevallingen’ – maar dit gebeurde er echt

Sebas zat gelukkig bij mij. Hierdoor konden we tijdens de ‘operatie’ nog praten met elkaar. Een andere verpleegkundige had mijn telefoon om alles vast te leggen. Ik wilde dit heel graag. Het is een van de mooiste dingen om vast te leggen, de geboorte van je kind.

En toen ging het allemaal heel erg snel. De incisie werd gemaakt en binnen 2 minuten was je geboren. Het tijdstip was 13.28 uur. Het doek werd voor ons weggehaald en nu konden we je bewonderen. Ze knipten gauw de navelstreng door zodat je bij mij op de borst gelegd kon worden. Papa kon dit later nog doen als we terug waren op de kamer. Maar daar ben je dan eindelijk. We hebben zo op je gewacht. Jij bent de kers op de taart. Vandaag vieren we de liefde en vieren we dat jij geboren bent. Het is alsof je er altijd bij hebt gehoord bij ons gezin. We voelen ons helemaal compleet met jou erbij.

De gynaecoloog ging ondertussen verder met het plaatsen van de hechtingen terwijl wij op en top van je konden genieten. Dit proces ging het langste duren voordat we klaar waren. Tussendoor vroeg ik steeds waar hij was, want ik vond het best interessant. Daarbij voelde het ook allemaal een beetje gek. Van onder voelde ik helemaal niets en mijn bovenlijf was helemaal aan het trillen en ik had het koud. Gelukkig vloog ook deze tijd voorbij. Toen alles klaar was, werd de tafel rechtgezet en een plaat onder mij geschoven waarmee ik weer terug op het bed kon worden geschoven. Dit voelde net als een kleine glijbaan.

Je werd heerlijk bij mij gelegd. Nu konden we richting de IC gaan om de laatste controles te doen. Daar kregen wij ook een lekker waterijsje. We waren hier niet al te lang, alles was goed. Nu konden we terug naar onze kamer en alleen maar genieten van jou.

Liefs,
Mama & Papa

DIT IS EEN VERHAAL VAN PAGANINWE

Hoi allemaal! Mijn naam is Marjolein en ik ben 35 jaar oud. Ik ben mama van 4 prachtige kinderen. Blisse ’17 & Riff ’20, Ilvy* ’22 (stilgeboren) & Revi ’25. Ik heb 2 boeken geschreven over het verlies van een kind en heb daarnaast hobbymatig met mijn partner een bedrijfje Liefde in de Hemel. Graag neem ik jullie mee in ons leven.

OOK INTERESSANT

Bekijk alles