Beeld: Myrthedb
Deel 3: Een alles behalve vlekkeloze bevalling met spoedkeizersnede
“En zo ging het niet langer. De CTG was niet goed, de baby zijn hartslag was ook veel te laag. Al maakte zij dat niet kenbaar bij mij en mijn man. Iedereen bleef ondanks een toch behoorlijk stressvolle situatie erg kalm en rustig, en zette alles op alles om de baby in goede gezondheid eruit te krijgen. Maar na dat 3x de vaccuum pomp mislukt was, greep de gynaecoloog in.”
De spoed keizersnede
“‘Mevrouw, het wordt een spoedkeizersnede; uw baby heeft het niet goed daarbinnen.’ Op dit moment gaat er eigenlijk vrij weinig door mij heen. Ik leg mezelf letterlijk in handen van de dokters en specialisten en vertrouw er honderd procent op dat zij de juiste keuzes maken. Al snel werd duidelijk dat het een spoedkeizersnede moest worden. Ik kreeg weeënremmers toegediend en een postoperatief drankje tegen de misselijkheid van de ruggenprik. Helaas werkte dat drankje bij mij totaal niet. De bebloede lakens werden snel van mij afgehaald en een schoon laken werd over mijn naakte lichaam gelegd. De kinderarts werd opgeroepen vanwege verdenking van foetale nood.
Myrthedb: “Met bloedgang werd ik naar de OK gereden om de baby te halen.”
Bij binnenkomst ging alles in een ontzettende sneltreinvaart; er was geen tijd om nog uit te leggen wat ze gingen doen, de baby moest eruit. Ik werd op de brancard gelegd en gevraagd even voorover te buigen om snel een ruggenprik te krijgen. Nou, ik kan je zeggen: als je net een wee hebt gehad en de weeënremmers zijn nog niet volledig gaan werken terwijl er alweer een wee dreigt aan te komen, is het onmogelijk om voorover te bukken. Met zijn tweeën duwden ze me naar voren om de ruggenprik te zetten. Gelukkig lukte het in één keer en werkte de verdoving al snel.
DEEL 1: “De start van mijn traumatische bevalling”
Voor mijn gevoel duurde het hele proces — van verdoven en opensnijden tot Luca’s geboorte — slechts vijf minuten; in werkelijkheid zal het wel langer geweest zijn. Ze werkten echter vlot om hem zo snel mogelijk te halen. Ondertussen kreeg ik verschillende medicatie toegediend: om de bloedingen te stelpen en tegen de misselijkheid, want ik bleef maar braken. Vervolgens werd ik ingepakt in een warmsysteem; ik bleef rillen en trillen van de kou. Eerder was gezegd dat het trillen bij de operatie hoorde en het bibberen een bijwerking van de medicatie was, maar bij mij stopte het niet—lucky me. Intussen werd Luca om 9:01 uur geboren…”
“To be continued…“
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Het ouderschap is een grote spiegel
Een toekomst zonder mijn kleine dochter
Hebben jullie enig idee wat jullie overhoop gehaald hebben?!!!