DEEL 1: “De start van mijn traumatische bevalling”

14 mei 2025

Redactie Mamaplaats

Wat begon als een rustige zaterdag, eindigde in een heftige nacht vol weeën, misselijkheid en een race naar een ver weg gelegen ziekenhuis. In dit eerlijke verhaal deelt Myrthedb hoe haar bevalling onverwachts veranderde in een traumatische ervaring.

“Een allesbehalve vlekkeloze bevalling”

“Het was zaterdag in november ‘24. In de ochtend had ik de verloskundige gebeld omdat ik – als er plek en tijd voor was – gestript zou worden; ik had immers al 1-2 cm ontsluiting waar ik zelf nog niks van gemerkt had.

De verloskundige moest even planningstechnisch kijken of het ging lukken om nog langs te komen, en ineens belde ze op dat ze binnen vijf minuten bij mij kon zijn. Ik bleek al 2-3 cm ontsluiting te hebben, nog zonder ook maar één wee gevoeld te hebben. De verloskundige heeft mij gestript en verder was het vooral afwachten – en niet de hoop te hoog houden dat het iets zou doen. Voor mij was het wel duidelijk: lichamelijk was ik helemaal op en er zó aan toe dat de baby geboren zou worden.

In de middag zat ik nog rustig buiten alle ramen te soppen en te zemen. Nog steeds geen wee voelbaar. In de avond om 22:00 voelde ik mij niet heel lekker, dus ik dacht nog even te kunnen gaan slapen voor het geval het ‘echt’ zou gaan beginnen. Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan.

Myrthedb: “Voor mij was het wel duidelijk: lichamelijk was ik helemaal op en er zó aan toe dat de baby geboren zou worden.”

Tegen 00:00 begon ik lichte weeën te voelen, maar nog lang niet pijnlijk. Eerst maar eens de weeën opvangen en timen. Dit heb ik tot 2:00 gedaan. Toen kwamen de weeën ineens heel vlot achter elkaar en werd de pijn ondraaglijk. Snel de verloskundige gebeld, en zij was een uurtje later bij ons (ze was eerst bij een andere patiënt bezig). Ik moest en zou per direct naar het ziekenhuis voor eventuele pijnbestrijding. Ik werd nog even snel gecheckt op hoeveel cm ontsluiting ik had: wow, al 5! Mooi zo, op de helft dus!

Alleen, zodra de verloskundige belde naar het ziekenhuis, bleken alle ziekenhuizen in mijn omgeving vol te liggen. Er was nog één ziekenhuis dat plek had, maar dat was op 40 minuten rijden, door het bos en met veel kronkelige, hobbelige weggetjes. Helemaal niet fijn als je flink misselijk bent en weeën hebt in de auto. Hoe ik die autorit overleefd heb, is mij nog steeds een raadsel…

It was a hell of a ride

Nou, dat kun je wel zeggen, ja. Al spugend in de auto met een flinke weeënstorm – wat achteraf gezien niet zo gek is, want in de tijd dat we van huis naar het ziekenhuis reden, ben ik van 5 cm naar 10 cm ontsluiting gegaan in een hele korte tijd. Vandaar die weeënstorm. Zelf hadden wij eerst niet door dat het een weeënstorm was (hallo nieuwe ouders, dit was voor ons allemaal onbekend terrein).

Dit is een verhaal van Myrthedb

Deze mama schrijft rauw, eerlijk en zonder filter over het moederschap – met alle mooie én moeilijke momenten. In deze blog neemt ze je mee naar het begin van haar bevallingsverhaal, dat allesbehalve volgens het boekje verliep.

Praat mee