Complicaties na een keizersnede: “De huisarts zag al met één blik dat ik niet in orde was”

“Dit had ik niet zien aankomen… De kraamweek was inmiddels voorbij. De kraamzorg had alles op alles gezet om zoveel mogelijk uren te krijgen, en de kraamzorg te verlengen omdat het nog niet bepaald goed ging in de kraamweek zelf. Ik knapte maar steeds niet op, had amper eetlust – zeg maar gerust helemaal niet. Wat niet bevorderlijk was voor mijn herstel. Op dag 10 werd de kraamzorg en verloskundige zorg afgesloten, en precies op die dag kreeg ik verhoging en voelde ik mij niet lekker. Maar verder geen rare klachten, behalve veel pijn in mijn linkerflank. In de kraamweek is de fysio aan huis geweest en zij heeft er ook nog naar gekeken: niks bijzonders aan te zien…

Drie dagen later, op vrijdag, had ik in de nacht geen oog dichtgedaan van de pijn. ’s Ochtends gelijk op verzoek van de verloskundige maar de huisarts gebeld. Eerst kon ik om 15.00 uur terecht. Ondertussen begon ik veel te braken van de pijn en werd ik steeds suffer. Opnieuw de huisarts gebeld dat het niet goed ging zo, en een klein uurtje later kon ik al terecht. Zeg maar gerust dat ik behoorlijk ziek was. Via een vingerprik zag ze dat mijn ontstekingswaardes extreem hoog waren, maar het vreemde was: ik had geen koorts. Alleen buikpijn in mijn linkerflank, misselijkheid en ik was ontzettend duf. Al trok ik wel spierwit weg tijdens het onderzoek.

Myrthedb: “De huisarts zelf zag al met één blik dat ik niet in orde was”

De huisarts ging in regelmodus over en belde gelijk het ziekenhuis waar ik bevallen was. Ik hoorde haar zeggen: “Er komt nu met spoed een patiënt naar jullie toe met vermoedelijk complicaties van de keizersnede of mogelijk complicaties in de baarmoeder.” De huisarts zelf zag al met één blik dat ik niet in orde was. Vervolgens werd ik door de huisarts in een rolstoel gezet en door haar persoonlijk zo snel mogelijk naar buiten gereden zodat ik naar het ziekenhuis kon. Al was dat ziekenhuis wel 40 minuten rijden. We kregen de instructies mee om 112 te bellen als ik onderweg nog zieker werd of niet meer aanspreekbaar was. Oei, dat is wel echt even een serieuze situatie zo…”

“Ziekenhuisonderzoeken”

“Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begon ik ineens heel veel gal te braken. Direct werd de arts opgeroepen en werd ik onderzocht. Er werd een echo gemaakt en daarop was een grote zwarte vlek te zien van +10 cm groot, vermoedelijk een bloeding. De uren daarna was het afwachten en verging ik nog steeds van de pijn. Sterke pijnstilling kon ik niet krijgen vanwege de borstvoeding. Ik had niet verwacht dat je zo weinig medicatie mocht hebben als je bv geeft. Normaal gezien zou dat ook niet nodig zijn, maar in mijn situatie wel. Voor nu koos ik ervoor om door te blijven gaan met borstvoeding geven, want de productie was onwijs goed op gang. Dan maar zelf minder sterke pijnstillers…De pijn leek redelijk onder controle en ik was stabiel. Wel werd ik gelijk opgenomen. Ze hadden verder nog geen actie ondernomen.

Lees ook

“Een geplande keizersnede die helemaal mis ging.”

In de avond werd ik nog twee keer bloed geprikt, en binnen een paar uur tijd waren mijn waardes gezakt, wat erop zou kunnen duiden dat er een actieve bloeding in mij zat. Met als gevolg dat ik om 22.00 uur nog door de CT-scan moest. Mijn man was precies een uurtje daarvoor naar huis gegaan omdat het er stabiel uitzag… Om 23.30 uur kwam de arts langs met de uitslag: er is een flink geïnfecteerd hematoom te zien op de CT-scan. Het hematoom was ruim 12 cm groot, gevuld met “oud” geïnfecteerd bloed. Geen wonder dat ik zulke hoge ontstekingswaardes had. Volgens de arts moest het wel behandeld worden met een drain. Het had geen spoed om het in de nacht nog te doen, maar de volgende ochtend was het wel noodzakelijk. Ondertussen werd ik gelijk aangesloten op het infuus met een flinke antibioticakuur. Een aantal zakjes gedurende de nacht gehad, dus ik had hierdoor ook geen oog dichtgedaan.

Beeld: Myrthedb

Dus de volgende ochtend moest ik gelijk nuchter blijven tot de handeling gedaan was. Om 11.00 uur was ik aan de beurt. Ik werd naar een steriele ruimte gereden en op een brancard gelegd. Terwijl de arts heel rustig de procedure uitlegde en eerst begon met een lokale verdoving te zetten, schoot ik helemaal in paniek. Shit, een herbeleving van de bevalling. Gelukkig was de zuster van de kraamafdeling tijdens de procedure erbij en heeft zij mij weer tot rust gebracht zodat de procedure uitgevoerd kon worden. Er kwam gelijk behoorlijk veel pussig bloed uit… Een kleine 20 minuten later was ik weer terug op de afdeling. Vlak daarna begon de verdoving ook uit te werken en verging ik van de pijn. Ik durfde mij niet te bewegen en lag stokstijf stil in bed.

Myrthedb: “Het hematoom was ruim 12 cm groot, gevuld met ‘oud’ geïnfecteerd bloed.”

Na een aantal pijnstillers ging het wel weer iets beter. Totdat ik er even uit moest om naar het toilet te lopen. Nou, het moment van omhoog komen samen met de zuster was vreselijk. De pijn was niet te doen. Al zaten hier ook gelijk wel herbelevingen van de bevalling bij en paniekaanvallen. Niet zo gek dat de artsen zeggen dat ik getraumatiseerd ben door de bevalling en de omstandigheden erna… Hoe meer ik zelf bewoog, hoe beter het ging met de pijn. Vooral de beweging erin houden hielp goed, ondanks dat je eerst door een heftige pijn heen moet. De drain is toen nog drie dagen blijven zitten. Daarna mocht de drain er gelukkig uit. Zo’n lichaamsvreemd voorwerp in je lichaam zit echt niet lekker. Het irriteert en je kan daardoor niet makkelijk draaien of in een andere houding liggen.”

“To be continued…”