”2 centimeter? Ik had zo gehoopt dat ik verder was…”

Ik geloofde er niet meer in. Ik was 2 dagen voorbij de uitgerekende datum, er stond gepland dat ik die dinsdag gestript zou worden en ik geloofde er niet in dat ik voor die tijd zou bevallen. Weken lang gingen we al vroeg naar bed en deed ik het rustig aan en ik was het zat. We zouden het die avond even anders doen, voor de laatste keer.

Het was zaterdagavond en we wilden uit eten. Na wat appjes heen en weer gingen nog twee mensen mee uiteten en zouden we daarna bij iemand thuis gezellig een avond gezelschapsspelletjes spelen. Voor de mensen die mij een beetje kennen is dit namelijk wel zo’n beetje mijn favoriete avondje. In het kaartenrek bij het restaurant vond ik een kaart met daarop “Don’t believe in superherous, but they haven’t met my dad.” die ik uiteraard meenam voor mijn man.

Een rustig nachtje…toch?

Na een heerlijke pizza, en een hele avond lang spelletjes te hebben gespeeld, lagen we ‘pas’ om half één op bed. En dat was laat voor de laatste tijd. Ik weet nog dat ik tegen mijn man zei: ‘Vannacht zou ik het voor het eerst in tijden niet erg vinden als onze Froggyfish (toen nog de werknaam van onze kleine meid) nog eventjes blijft zitten.’⁠

⁠Dat heeft ze vast en zeker gehoord want nog geen 1,5 uur later kreeg ik mijn eerste wee…⁠

Bij de eerste 3 weeën twijfelde ik nog. Ik was wel iets gewend van de harde buiken en dacht dat dit misschien weer iets sterkere harde buiken waren. Tussen deze pijnscheuten in mijn buik zat toen nog wel 15 minuten, maar na de eerste drie weeën ging dit al snel een stuk sneller. Ik probeerde nog wat te rusten, want dat werd in alle boekjes aangeraden, maar toen niet veel later er nog maar 7 minuten zaten tussen elke wee gaf ik het op, want liggen was alles behalve fijn.

Onder de douche

Ik besloot om te gaan douchen. Volgens de verhalen zou de warmte van het water helpen en door uitgebreid mijn haar en mezelf te wassen, was ik klaar voor de strijd. Nog nooit heb ik zo lang gedoucht in mijn leven, want eigenlijk houd ik er niet zo van. Maar de warmte hielp dus nu douchte ik ruim een uur. (Niet echt goed voor het milieu, I know, maar voor deze ene keer dan maar)⁠

⁠Tijdens het douchen kwamen de weeën al om de 5 minuten en mijn man besloot om de verloskundige te bellen. Eigenlijk mocht dit pas als ik 2 uur lang om de 5 minuten weeën had, maar 7 of 5 minuten er tussen wat is nu het verschil? En mijn man vond dat we gewoon moesten bellen al was het maar om hen op de hoogte te stellen.⁠

Belletje naar de verloskundige

Mijn man belde de verloskundige. Het was nog één week tot aan de zomervakantie en het was dus erg druk. Veel mensen waren op vakantie en er waren ook nog eens veel mensen die gingen bevallen. Ze zouden iemand langs sturen, maar wel uit een ander verloskundigenteam dan waar ik eigenlijk bij zat, want al die verloskundige waren al bezet. Nog eventjes wachten en we zouden weten hoever we in het proces waren, maar met weeën om de 3 minuten ongeveer dacht ik al wel een eindje op weg te zijn…⁠

Van 3 tot half 7 had ik al weeën opgevangen en nu kwam de verloskundige checken of we een beetje opgeschoten waren. Met weeën om de drie minuten had ik goede hoop. Kom maar op met die centimeters!

Eerste controle

‘2 centimeter’ zei de verloskundige. Stiekem baalde ik, want ik had toch wel gedacht wat verder op weg te zijn, maar ik laat me niet graag kennen en ik kon het nog allemaal aan.⁠

⁠Tijdens het wegpuffen van weer een wee, zei de verloskundige zonder enige emotie: “Goed zo, je doet het goed hoor.” Man, wat een ontzettend vervelende woorden vond ik dat zeg. Zo niet gemeend, zo nep, blugh. Alsof ik het juist helemaal niet goed deed. Ten minste zo voelde het voor mij toen op dat moment. Door deze woorden werd ik alleen maar boos en gefrustreerd.⁠
⁠
Het was vast goed bedoeld, maar ze had beter niets kunnen zeggen. Oké Marisa, het was goed bedoeld. Blijf rustig! Let it go! Je bent beter dan dat…zucht het weg. Dit keer niet de wee dan.

En nu…

Nadat de verloskundige gecheckt had dat ik 2 centimeter ontsluiting had gingen we een plan van aanpak maken. De verloskundige stelde voor om over 4 uur terug te komen om weer verder te kijken en vroeg of ik dat zag zitten.⁠
⁠
Ik zei gelijk, zonder er ook maar een seconde over na te denken, dat ik dit niet zag zitten. Had ze dan niet door dat mijn weeën al zo snel op elkaar kwamen? Ik had dan nu wel nog maar 2 centimeter ontsluiting, maar het zou nu vast snel gaan. Of was ik nu gek? Had ik me er zo’n verkeerde voorstelling van gemaakt? Stelde ik me eigenlijk maar aan?⁠
⁠
De verloskundige stelde voor om dan over 3 uur terug te komen en daarop durfde ik niets meer te zeggen, want het zal wel goed zijn als iemand die er verstand van heeft dat zegt en ik stelde me vast aan als ik dacht dat ik dat eigenlijk ook nog heel lang vond.⁠

Dit was het begin van mijn bevalling. De nacht was nog jong, maar ik voelde me al erg onzeker en ergens dus ook niet echt gehoord. Herken jij zoiets vanuit jouw eigen bevalling?”