“1 week na de bevalling”

“Clément deed het gelukkig erg goed meteen na de geboorte.

Hij had een CPAP-maskertje (wat extra hulp bij het ademhalen) nodig en kreeg sondevoeding. 

De CPAP kon heel snel afgebouwd worden en nu krijgt hij al een paar dagen helemaal niets meer 🤩

De sondevoeding met moedermelk verloopt ook erg goed en hij krijgt ondertussen al 8x 16ml/dag (gestart op 8x 1ml/dag).

Hier een super trotse mama dus!

De eerste dagen na de bevalling had ik erg veel pijn en moeite met stappen. Ik heb dan ook een grote 4 weken platte rust gehad. 

Normaal ging ik geen borstvoeding geven maar aangezien ons mannetje al vroeg kwam, toch beslist om het te proberen. 

Het 7 à 8x/dag afkolven vind ik erg intensief. Op dag 2 krijg ik ook erge last van stuwingen. Gelukkig helpt de vroedvrouw mij met masseren en komt het allemaal wat los.

Maandag 10 juli 2023

(4 dagen postpartum)

Vandaag mag ik naar huis. Het is heel erg dubbel en ik heb het moeilijk. Aan de ene kant wil ik hier gewoon bij Clément blijven maar aan de andere kant moet Olivia mij al 5 weken missen en is ze zo blij dat ik naar huis kom.

Thuis komen vind ik erg heftig. Van 5 weken niets doen naar weer ‘alles’ doen valt me erg zwaar. Tegen dat het avond is ben ik echt gebroken. Ik hoopte om eens goed te slapen in mijn eigen bed maar niets is minder waar. Om de 2u kom ik wakker…

Dinsdag 11 juli 2023

(5 dagen postpartum)

Deze voormiddag komt mijn mama helpen om nog het laatste deel op te ruimen en kort na de middag kan ik dan met mijn schoonzus vertrekken naar het ziekenhuis. 

Ik voel wat buikpijn maar wijt het aan het feit dat ik al heel de tijd druk bezig ben geweest. 

Rond 17u (ik ben dan al een uurtje of 3 aan het buidelen met Clément 🥰) wordt mijn buikpijn erger. Ik vraag aan de verpleegkundige om Clément terug in de couveuse te leggen. Op dat moment heb ik hevige pijn en kan ik nauwelijks nog rechtstaan. 

De verpleegkundige van de NICU belt meteen de MIC-afdeling op en brengt me naar daar. 

Ik krijg 2 pijnstillers en moet wachten op de assistente om mij te onderzoeken. 

Na een uurtje begint de pijnstilling te werken en vraag ik me af of ik niet overdreven heb. Rond 19u30 komt de assistente mij dan eindelijk onderzoeken.

Ze neemt een echo en ziet dat er nog ‘iets’ in mijn baarmoeder zit. Het kunnen bloedklonters zijn maar ook nog een deel van de placenta. Het kan zijn dat het vanzelf zal meekomen dus zegt ze dat ik best binnen een week dan een nieuwe echo krijg. Ze wil de echo wel nog graag bespreken met de gynaecologe maar kan haar niet bereiken. 

We spreken af dat ik naar huis ga (want ons dochtertje was ook mee en is ondertussen ook doodmoe) en dat ze mij morgenochtend om 8u zal opbellen. 

Ik ben nog maar net thuis of ik krijg al telefoon van de assistente. De gynaecologe heeft de echo ook bekeken en het gaat om een groot stuk restant (+/- 4cm). De gynaecologe wil mij morgenochtend zelf nog eens onderzoeken en ik moet nuchter blijven want de kans is groot dat ik diezelfde dag nog een curretage zal krijgen. 

Woensdag 12 juli 2023

(6 dagen postpartum)

Om 10u30 kom ik aan in Brugge en krijg ik opnieuw een echo. De gynaecologe is relatief zeker dat er een placentarest is achtergebleven. 

Hier was ik dus al heel de zwangerschap bang voor. Ik heb een placenta bipartita wat wil zeggen dat er een lob vooraan en een lob achteraan ligt die verbonden zijn met elkaar. 

Tijdens de zwangerschap hadden ze al gewaarschuwd dat er na de bevalling zeker een goede controle moest gebeuren dat de placenta volledig verwijderd was. 

Na de bevalling van de placenta werd er nochtans een echo gedaan en leek mijn baarmoeder leeg.

Voor de zekerheid roept de gynaecologe er nog een collega bij maar hij bevestigt dat dit zeker om een placentrest gaat en dat ik meteen geopereerd moet worden. 

Ik krijg op mijn kamer opnieuw een infuus (halleluja, ik dacht er nu vanaf te zijn) en rond 12u komen ze mij halen om naar het operatiekwartier te gaan. Mijn mama en pluspapa zijn mee en er wordt hen gezegd dat het een kleine ingreep is en dat ik binnen de 2 uurtjes (max. 3) terug op de kamer zal zijn. 

Op de operatietafel val ik heel snel in slaap. Na (volgens mij) 2u word ik terug suf wakker en heb ik veel buikpijn. Ze dienen morfine en bloed toe want blijkbaar ben ik 5u weggeweest en heb ik veel bloed verloren. 

Na een tijdje word ik naar de kamer gebracht maar ik blijf heel erg suf en kan nauwelijks praten. 

De gynaecoloog komt later nog uitleg geven. 

Blijkbaar was het heel moeizaam om de placentarest te verwijderen. De rest was heel groot en zat helemaal vastgehecht aan de baarmoederwand. Ze mogen ook niet te agressief te werk gaan om de baarmoeder niet te beschadigen. Daardoor ben ik heel veel bloed verloren. Ze hebben helaas niet alles kunnen verwijderen dus werd er meteen antibioticum opgestart. Binnen 6/8 weken moet ik opnieuw een echo krijgen en moet er eventueel een hysteroscopie uitgevoerd worden.”