WEEK 34: ALLES IS OK , MAAR..

Afgelopen donderdag hadden we weer een echo. Ik was super benieuwd hoe ons kindje er nu uit zou zien. Na het hartje beluisterd te hebben mocht ik naar de andere kamer om onze kleine vent te bekijken. Helemaal op de echo past hij niet meer, hij is inmiddels al zo groot. 'Zie je dat daar? Dat is z'n hoofdje, z'n oogkas en neus, dat kun je we zien..' Benadrukte de echoscopiste (zie foto bovenaan mijn blogbericht). Nick en ik zagen het pas na drie keer heel scheef en goed kijken 'O ja, nu zie ik het'. We waren super blij om te horen dat alles goed ging. Alles verliep zoals het boekje en in verhouding zijn de beentjes wat langer dan de rest, dat heeft hij van zijn moeder. Hij woog die donderdag 2121 gram en ze verwacht dat de mini bij de geboorte 6 á 7 pond is. Maar ik weet wel beter, heb verhalen gezien, gehoord en gelezen waar ze dat ook zeiden en dat de baby er al een 10 ponder uit kwam, maar ik weet natuurlijk alles beter... Zo fijn eigenwijs zijn. 
Intussen dus al bijna 34 weken en ik merk inderdaad dat het elke week weer een stukje zwaarder wordt, dit had ik verwacht want dit had ik gelezen. Máár wat ik niet heb gelezen en wat nergens zo snel te vinden is, is dat je nu weer gaat kotsen?! Sinds een paar dagen ben ik weer heerlijk misselijk zoals in de eerste 15 weken en slaap 's nachts nog slechter. Ik las dat je verlof ook is om uit te rusten, mijn verlof gaat in over 2 weken, maar hoe dan? Hoe kan ik nou uitrusten als ik niet kan slapen?
Als je dit leest merk je waarschijnlijk al dat ik niet op en top vrolijk ben terwijl ik dit blogbericht schrijf, zeg maar chagrijnig. Ik heb mij net ziek gemeld op mijn werk.

Zwangerschapsyoga.. Ik vind het best ontspannend en de lerares geeft handige tips mee. Maar erg leuk vind ik het niet. Stel dat ik nog een keer zwanger zou mogen zijn en er weer voor kies om een cursus te doen dan ga ik voor wat actievers, dat past toch meer bij mij. Ontspanning heb ik absoluut nodig als actieveling maar het lukt me gewoon nog niet zo goed. 'Denk dat de onderkant van je voeten zacht zijn, denk aan veertjes etc.' Nou dat zou je dan denken en verder denk je dan nergens meer aan voor eventjes zodat je kan genieten van je zachte voetzolen wat dan doortrekt door heel je lichaam. Maar op het moment dat je hoort te ontspannen ben ik een lijstje aan het opnoemen, wel in mijn hoofd dat wel, wat er allemaal zacht is in het leven waarbij is dus niet ontspan want zo kom ik ook weer bij wasverzachter,, die ik nog moet halen in de supermarkt net als.. Snap je? A-relaxed dus. Maar de tips over ademhaling en houdingen vind ik wel handig.
Ik heb nu twee keer een les gevolgd en ben benieuwd of ik, naarmate de lessen volgen, mij meer kan leren ontspannen, dat is mijn doel.

De baby trappelt en woelt inmiddels niet meer in mijn buik maar schopt echt. Zo voel ik dat de baby écht groeit, hij wordt steeds sterker, lief ding. Het voelt nu echt, er zit een levend wezentje, een baby, mijn baby onder mijn huid en binnenkort zit hij daar niet meer veilig en geborgen maar moeten we écht voor hem gaan zorgen. We kijken er heel erg naar uit, hij is zo welkom. Alles (en meer) staat klaar om hem lekker te verwennen. Iedereen leeft met ons mee en kijkt er naar uit, heel fijn om zo veel steun te krijgen. En Nick is de allerliefste! Hij zorgt zo goed voor mij en de baby, hij heeft alles voor ons over! 'Heb je maagzuur?' Dan springt hij uit bed en pakt melk. 'Kan ik je ergens bij helpen?' 'Kom maar, NIET BUKKEN SCHAT, ik doe de was wel' etc. etc.

Zo, na het tikken van die laatste alinea ben ik niet meer zo chagrijnig. De baby schopt de laptop inmiddels bijna van mijn schoot, tijd om af te sluiten dus.
Tot een volgende, wellicht vrolijkere, blog!

XOXO