We bingoën nog even door

Een paar dagen na mijn vorige blog begon mijn bekken echt vervelend te doen. Ik kon amper nog lopen en in en uit bed komen was een ramp, net als omdraaien in bed. Gelukkig is daar de fysio en fysiosport voor zwangeren. Zo hou ik alles toch nog wat in beweging en zoveel mogelijk stabiel. Het gaat dan allemaal niet meer zo vlot als ik zou willen en sommige dingen zijn echt gewoon een no go. Maar ik waggel nog rond en alles wat verder is dan 500m gaat op de fiets of met de auto. 

Jammer genoeg moet ik wel eerder met verlof omdat het allemaal niet echt meer lekker loopt. Bekkenpijn en een nochtans goede bureaustoel blijken gewoon echt geen vriendjes te zijn. Maar hé, ook daar maak ik weer het beste van. De babykamer maak ik rustig aan helemaal klaar en ook in de rest van het huis verschijnen steeds meer babyspullen. 

En dat is maar goed ook blijkt een paar dagen geleden. Na een rustig middagje bij een vriendin in de tuin krijg ik ‘s avonds knallende hoofdpijn. Ik besluit vroeg naar bed te gaan en paracetamol te nemen. Jammer genoeg werkt dat maar een paar uurtjes. ‘s Nachts word ik wakker en moet echt opnieuw paracetamol gaan halen omdat het lijkt alsof mijn hoofd elk moment uit elkaar kan knallen. Gelukkig kan ik daarna wel een nog wat slaap pakken. 

De volgende dag werk ik dat ik ook lichtflitsen zie. Dus toch maar gebeld naar het ziekenhuis. Ik moet gelijk komen. Urine en bloed inleveren, bloeddruk meten en aan de ctg. Mijn bloeddruk blijkt weer veel hoger te zijn dan de bedoeling is. Dus elk kwartier opnieuw zodat ze kunnen zien of die wel wat zakt. Gelukkig doet die dat ook en mag ik uiteindelijk weer naar huis. Om 2 dagen later wel weer op controle te komen. 

Tja, iets met laatste loodjes of zo toch… Het komt wel goed. Alleen even hopen dat mijn lichaam het lang genoeg volhoudt. Nog een paar weekjes en dan komt de kleine meid ons gezin vervolmaken. 

Enneuh, de keuze of er nog een derde komt wordt zo wel heel makkelijk gemaakt… het is goed zo!