We are going to meet someone new!

Het traject voor afgaand aan een zwangerschap is voor iedereen anders. Bij één gaat het snel, de ander moet een paar maand wachten, voor sommigen duurt het jaren en voor sommige stellen is het krijgen van en kindje helemaal niet gegund. Mocht het je wel gegund zijn zitten, denk ik, veel aanstaande ouders met de zelfde vragen. Toch is een zwangerschap ervaren voor iedereen ook anders, benieuwd hoe ik mijn zwangerschap heb ervaren? 

Vorig jaar rond deze tijd was ik zwanger van ons eerste kindje. We waren er al vrij snel uit dat we niet wilden weten wat het zou worden. De verrassing pas na 9 maanden ervaren leek ons zoiets moois dat we daar voor gingen. Ik als vrouw zijnde heb ik natuurlijk nog getwijfeld tot in de wachtkamer bij de 20 weken echo of dit echt was wat ik wilde, achteraf zo blij dat vriendlief daar de knoop door hakte om te zeggen dat ik mij niet moest laten leiden door mijn nieuwsgierigheid en we ons gelukkig moesten prijzen als het gezond was. Ik had namelijk altijd al gezegd dat ik het niet zou willen weten, mocht het ons gegund zijn. 

En wat waren we blij dat het ons gegund was. Natuurlijk vonden we het ook super spannend dat je straks papa & mama bent en moet zorgen voor zo'n klein mini mensje. Zoals velen denk ik wel kennen, vraag jezelf af of je het überhaupt wel kan? Gelukkig was die twijfel vanaf dag één compleet verdwenen. 

Zwanger zijn was echt niet wat ik van te voren ervan verwacht had. Ik was in het begin heel erg misselijk, moest overgeven en heel erg moe. Dat iedereen toen zei dat het dat het allemaal waard zou zijn vond ik zoiets vreselijks. Op dat moment, zwanger van je eerste kindje en niet wetende wat het is, dacht ik alleen maar "Waarom wou ik dit zo graag?". Na 16 weken ging dat weg en verliep de zwangerschap eigenlijk zonder heel veel struggles. Toch bleef het niet mijn ding om zwanger te zijn, ik vond dat het te geromantiseerd werd door anderen. Als ik hier open over was kreeg ik vaak veel bij val, maar merkte wel dat er een soort taboe op heerst. Dat je het eigenlijk niet hoort te zeggen dat zwanger zijn niet is wat je er van verwacht had. En mijn grootste angst dat het te vroeg zou worden geboren bleef vaak in mijn hoofd spoken.

Toch heb ik nog tot 37 weken kunnen werken in mijn eigen winkel en dat ik met 37 weken nog carnaval zou vieren, had ik van te voren ook niet verwacht.  Een dag voor de uitgerekend datum kwam daar ons meisje, Doortje Louise, op de wereld. Wat was alles het meer dan waard!