Wachten duurt altijd lang!

Laat ik voorop stellen dat ik weet dat het echt allemaal wel erger kan, daarom heb ik lang getwijfeld over het plaatsen van deze blog. Maar uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om mijn verhaal te delen. 

We gaan even terug naar 2010 in dat jaar besloten ik en mijn toen nog vriend te stoppen met te pil en te gaan voor een eerste kindje. Dit heeft een jaar geduurd, net als voor de pil had ik een hele onregelmatige cyclus, ergens weide ik dat ook wel aan het ontpillen natuurlijk, maar het was wel behoorlijk frustrerend om soms drie maanden niet ongesteld te zijn, maar ook niet zwanger. 

In 2012 werden wij de gelukkige ouders van een prachtige dochter en tot mijn grote vreugde was daar eindelijk die gedroomde regelmaat in mijn cyclus. Onze weg naar een tweede duurde maar vier maanden en in 2014 werd dochter nummer twee geboren. Naar lang nadenken en gesprekken voeren besloten we vorig jaar dat we toch voor een derde wilde gaan. Maar dat waarvoor ik zo bang was, gebeurde weer. Geen enkele regelmaat, uiteindelijk maar eens een afspraak gemaakt bij de huisarts omdat ik wel eens wilde weten waar het vandaan kwam. Ik kreeg een echo waarop niets gekst te zien was, geen vervroegde overgang en ook geen PCOS. Hardstikke fijn natuurlijk maar dat loste het probleem niet op, Ik moest maar afwachten van de huisarts want zo lang waren we nog niet bezig. 

Nou ja prima, maar ondertussen ben ik in zo'n acht maanden tijd drie keer ongesteld geweest..... Grote frustratie dus want ja als je dan gaat voor een kindje wil je er ook echt voor kunnen gaan en niet telkens weer zo lang moeten wachten voor een volgende ronde en in onzekerheid zitten wanneer die ongesteldheid nu komt. 

Inmiddels ben ik zo ver dat ik nu besloten heb dat ik als ik weer een negatieve test heb ik weer een afspraak ga maken. Eens kijken waar deze onregelmatigheid nu vandaan komt. 

Waarom ik zo lang getwijfeld heb om dit te delen? Omdat ik ten eerste niemand voor het hoofd wil stoten, ik heb immers al twee prachtige dochters. Maar aan de andere kant ook bang voor de negatieve reacties van mensen die vinden dat ik niet zo moet zeuren omdat het altijd erger kan.