Spanning voor de tweelingbevalling

Weer lig ik in het ziekenhuis, wachtend op alle checks, wachtend tot het bloedverlies stopt. Hetzelfde riedeltje...Gelukkig lijkt het deze keer eerder gestopt en gaan die 24u eerder in. De checks van de jongens blijft steeds goed, zij hebben nergens last van. Na 4 dagen ziekenhuis mag ik naar huis.Naast dat ik iedereen thuis erg mis, voelt het heel fijn in het ziekenhuis. Het eten hier is bijzonder goed (daar hebben ze jaren geleden een goede zet mee gedaan dit concept te veranderen) En iedereen is erg lief en maakt een praatje waar het kan.Het verhaal de we kindje nummer 3 en 4 verwachten terwijl we nog op ons nieuwbouwhuis aan het wachten zijn en tijdelijk bij mijn ouders wonen geeft nogal wat gespreksstof haha!

Controles die volgen blijven goed. Het TTS syndroom, daar zijn gelukkig nooit aanwijzingen voor. Ze groeien steeds goed en lopen op schema voor een 1 eiige tweeling. Ik ben daardoor wel elke week in het ziekenhuis. Is het niet om bloed te prikken wat ik wekelijks moet doen, is het daarnaast ook nog voor een afspraak en/of echo van de tweeling. Een echo krijg ik om de week 1 i.v.m. de 1 eiige tweeling en eventuele risico’s die op tijd in het vizier moeten liggen.De gynaecoloog gaf al eerder aan. Het ziet er nu super uit, maar het kan ineens heel anders zijn over 2 weken. Als we op tijd weten wat er aan de hand is kunnen we er in ieder geval nog actie ondernemen. Dat zagen we dus wel met het bloedverlies, dat volgde niet veel later nadat hij dit gezegd had.Op de echo’s lijkt de placenta er nog wel een klein deel voor te liggen. Maar die check volgt pas later in de zwangerschap (ik durf het aantal weken even niet meer te zeggen. Wat raar dat je dat toen allemaal op je netvlies had staan en dat nu alweer vergeten bent)

Ondertussen vind ik de bevalling ook wel erg spannend. De andere 2 verliepen nu niet bepaald soepeltjes, en eigenlijk wil ik het daar ook over hebben met de gynaecoloog. Ik heb er oprecht vrede mee, hoe het ging. De mensen die er toen waren hebben juist gehandeld en uiteindelijk waren daar onze prachtige kinderen. Maar makkelijk ging het niet.Echter snap ik na zijn uitleg dat het beter is dit op een later moment te doen. Omdat de tweeling nu nog alle kanten op kunnen draaien en we precies moeten weten hoe het ervoor staat tegen het einde van de zwangerschap. Dan pas kunnen we beslissen wat de opties zijn. Dat vind ik toch wel zenuwslopend moet ik zeggen. Ik weet dat ik op dit moment wel dacht, kom maar op met die keizersnede tegen die tijd dat het kan. Het herstel is super k** weet ik van de 1e bevalling, heel heftig zo’n buikwond. Maar natuurlijk bevallen van twee? De eerste kwam dus uiteindelijk na bijna 24u weeën en persen toch met een keizersnede, en de tweede na een natuurlijke bevalling met een vacuümpomp.Ik ben, weet ik nog rond die tijd, zelf een beetje huiverig voor het moment van de hevige weeën en daarna persen, om het vervolgens nog eens te moeten doen. Moeilijk uit te leggen, maar ik vond het vooral spannend. Wel wetende dat alles uiteindelijk goed is gekomen en ik alle vertrouwen heb in de artsen en rest van de zorg om de beste keus te maken.

Met mijn immuun/bloedplaatjes blijft het schommelen, Ik zit nog aan de hoogste dosering van de prednison en gelukkig nog geen gekke klachten hieraan over gehouden.Blij dat ze dit wekelijks checken!

Toen nog niet wetend dat dit allemaal gaat meespelen met de bevalling, die bloedplaatjes. Ik dacht eigenlijk dat het nu okay was allemaal om in ieder geval te bevallen. Maar hier kwamen toch wat addertjes onder het gras vandaan. Extra dingen om op te letten en over na te denken, pfoehé.Als we het dan eindelijk over de bevalling gaan hebben. Is eigenlijk snel duidelijk dat juist die natuurlijke bevalling voor mij het veiligste is. Wat mijn bloedplaatjes doen met een hevige wond van de keizersnede is namelijk niet duidelijk. Dit kan extra lang duren qua herstel.(nog even kort de uitleg van mijn immuun probleem "Gemiddeld heeft een mens 150 tot 350 miljard bloedplaatjes per liter bloed. Het wordt trombocytopenie genoemd als je bloedplaatjeswaarde te laag is. Bij een tekort aan bloedplaatjes kunnen er makkelijker bloedingen ontstaan doordat beschadigingen van de vaatwand niet goed worden hersteld. Klachten bestaan onder andere uit veel blauwe plekken en hevige menstruaties." Mijn waardes waren schommelend van kritiek 15 als rond de 30 en 50. Het schommelde steeds tussen die 3 waardes. Als er wel een keizersnede komt mag ik met de waarde die ik nu heb niet eens een ruggenprik! Dan krijg ik een volledige narcose! Woh die zag ik even niet aankomen zeg…Ik krijg plaatjes te zien om het duidelijk te maken. Een ruggenprik tijdens een bevalling wordt anders geplaatst dan een ruggenprik tijdens een keizersnede. Een ruggenprik tijdens een keizersnede zit er niet zoals tijdens bevallen langer in maar wel op een plek waar extra kans op een dwarslaesie ontstaat als hier een wondje zou komen. Een dwarslaesie? Ammenooitniet natuurlijk! Dat is dus echt geen optie…

In de weken die volgens krijg ik meer rust bij de spanning die er was voor de bevalling zelf. Via de natuurlijke weg, hoe spannend ook, dit ga ik rocken! En mocht het moment daar zijn, heb ik voor mijzelf rust gevonden in het feit dat dit onder algehele narcose zal moeten. Alles om die twee veilig geboren te laten worden, maar ook voor mijn eigen gezondheid.

Wat er precies nog in die weken gebeurde weet ik niet meer. Het was rustig thuis, ik deed vooral rustig aan. Had heel veel hulp van mijn moeder die gelukkig niet meer werkte en dus ook alle tijd had voor ons. Wat hebben we toch geluk met deze situatie en lieve mensen om ons heen! Wel zat de verhuizing eraan te komen. Net voor de bouwvakvakantie zou eindelijk ons huis klaar zijn! Een goede planning was dus nodig, want ik mocht niet veel. Gelukkig veel handige handen in familie en vriendengroep!Daar was de sleutel! Hier verliep op een enkel puntje na, alles erg soepel en konden we eerder verhuizen dan verwacht. Waar ik uiteindelijk erg blij mee was, omdat ook de bevalling eerder begon dan ik ‘gepland’ had haha.

Wanneer? Dat lees je de volgende keer.