PGD (6)

Tot zover ons traject zoals het voor stellen gaat die IVF of ICSI ondergaan. Alleen die eitjes gaan niet de vriezer in. En die van ons wel. En van de 17 die ze gevonden hebben zijn dat er maar 2. Maar 2.... pfoeh ik schrok er toch wel even van terwijl we echt wel werden gewaarschuwd voor deze afvalrace. 

Maar.... er hoeft er maar 1 tussen te zitten die gezond is en die blijft dan wel plakken Ik kan ondanks alles wat we mee hebben gemaakt ook nog steeds niet bevatten dat er dus echt wel iets aan de hand is waardoor we dit traject nodig hebben. Stom he. Dat ik gewoon nog steeds niet kan of wil geloven dat ik dus een dubbele translocatie heb op mijn DNA. Want ik maakte toch steeds dat HCG hormoon aan. Hoever kwam ik dan in de zwangerschap? En wanneer stopte het dan? En betekent dit dat deze twee die de vriezer in zijn gegaan automatisch gezond zijn? Of kunnen die allebei ook nog aangetast zijn? Dan moet dit hele circus van spuiten en punctie nog een keer en duurt het dus alleen maar nog langer voordat ik zwanger ben. Dat wil ik niet , die gedachte alleen maakt me echt super verdrietig. Ik wil zo graag eind van het jaar nog positief afsluiten........

Gelukkig hebben we komende woensdag een telefonische afspraak waar we al onze vragen kunnen stellen aan de arts. Want die hebben we, nog veel meer dan die paar die ik hier benoem. En de onzekerheid over of het dus met die twee potentiele kindjes van ons wel goed gaat komen of niet. Ik vind het nu anders spannend te vinden. Want als het moet dan doe ik dat spuiten zo nog een keer, dat was achteraf gezien appeltje eitje. Langzaam aan kreeg ik steeds meer klachten en voelde ik me na de laatste spuit echt ronduit beroerd van die 17 eitjes die ruimte in mijn buik aan het innemen waren. 

De punctie, tja, het is nu dat ik weet hoe het in zijn werk gaat dat het wat minder spanning met zich mee brengt. Ik vermoed dat het een volgende keer daardoor al wat minder pijnlijk zal zijn. Hopelijk staat er dan wel weer zo`n lieve vroedvrouw langs me om me af te leiden of mag Johan er dan wel bij zijn..... Vrijwillig zal ik het niet zo snel doen, respect dus voor iedere vrouw die eiceldonor is. Als ik dat al zou willen is dat voor mij ook geen optie met mijn translocatie dus daar hoef ik niet over na te denken. Anders zou ik het dus ook niet zo snel doen. Want dat was achteraf gezien op dat moment echt geen pretje. Gelukkig heb ik daarna alleen nog 2 dagen last gehad van de morfine. Ik was super suf en moe maar pijn heb ik naderhand niet gehad.

Gek he, hoe je gedachten in dit traject alle kanten op kunnen gaan. Soms denk ik , die 2 in de vriezer zijn gewoon gezond. En soms ben ik bang dat ik alles opnieuw moet doen. En dan gaan je gedachte dus naar eiceldonatie en naar je baby`s in de vriezer en weer terug. We kunnen helaas niks anders dan afwachten, 4 tot 6 weken, dan horen we of het baby`s kunnen of mogen worden of niet........