9 jaar geleden
Moet ik vertellen dat ik gestopt ben met de prikpil?
Het besluit is genomen, we gaan voor een tweede... ik ben helemaal happy, ik heb de huisarts opgebeld en de afspraak afgezegd .
Een maand geleden hebben we samen besloten om te stoppen met de anticonceptie. We zijn samen helemaal in de wolken en voelen ons helemaal happy nu we dit besluit hebben genomen.
alleen nu zit ik met een stomme vraag die ik me al meerdere malen aan mezelf heb gevraagd en ook al in me hoofd heb afgespeeld hoe ik dit zou doen.
het zit namelijk zo, ik heb al enkele vriendinnen verteld dat ik gestopt ben met anticonceptie omdat ik dit natuurlijk niet voor me kan houden. Nu ga ik dit weekend (8 november) naar n hele goede vriendin van mij op visite en blijf daar logeren, ik ben zo blij dat wij ook die keus hebben gemaakt om te stoppen met anticonceptie.... Ja ik zeg ook, die vrienden waar we op bezoek gaan, zijn ook gestopt met de anticonceptie, alleen is helaas bij hen t geval dat t niet wil lukken, ze zijn al een hele tijd gewoon gestopt (2 jaar) en zijn sinds n half jaar in behandeling bij de gynaecoloog voor hormoonkuren dit duurt nog tot januari. De gynaecoloog heeft er alle vertrouwen in om dat tot nu toe de hormonen hun werk doen, maar wat zegt dat? idd helemaal niks in hun ogen want zwanger zijn ze nog niet.
Nu zit ik dus met die knoop in me maag, ik wil ze zoo graag vertellen dat we voor een 2e gaan, maar ik vindt dit ook zo lastig. Maar ik kan t ook niet over mijn hart verkrijgen als k wel zwanger ben om dan opeens aan te komen met hiephoi ik ben zwanger. Als ik goed na denk weet ik ook wel dat hun t ons ook echt wel gunnen, maar toch t lijkt mijn zn steek als andere dit vertellen.
heeft iemand hier ervaring mee? hoe dit te vertellen? Of iemand die in de zelfde situatie heeft gezeten van mijn vriendin?
Nonma
Ik zou er heel voorzichtig mee omgaan, maar ik zou het wel vertellen. Ik zou je enthousiasme een beetje temperen, want het kan heel gevoelig liggen. Ik spreek uit ervaring. Maar ik zou het vervelender vinden als ik er later achter zou komen...
Anoniem
ik geb zelf in de situatie van jou vriendin gezten voordat ik zwamger werd na hormoonkuren etc heeft hier ruim 2 jaar geduurd. in die tijd kwam mijn schoonzusje plots met het vrolijke nieuws zwanger te zijn, wij waren toen al ruim een jaar bezig, het heeft mij pijn gedaan en ook even geduurt voordat ik blij voor hun kon zijn al gunde ik het ze zo enorm, alleen was get meer de schok omdat we niet wisten dat hun een 2e wouden. natuurlijk zijn ze niet verplicht dat te melden maar ik had het dan beter kunnen verwerken denk ik. in dezelfde periode zijn vrienden van ons ook zwanger geraakt en wisten wij dat ze bezig waren... enwas het alsnog even slikken en huilen toen het bij hun binnnen een maand raak was maar juist die openheid en de een op een manier van er eerlijk in zijn heeft mij enorm geholpen, tuurlijk had get pijnlijke momenten maar kon ik er wel beter mee omgaan, vertel het een op een rustig, niet tussen neus en lippen door, geef aan dat je get moeilijk vind en het hun enorm gunt....
Lindsy83
Ik zou het zeker wel vertellen. Als vriendinnen deel je lief en leed met elkaar, dus ook dit. De klap zal veel harder aan komen als je ineen zwanger bent en ze van niks wist...
Annemiek2
Ik heb er niet echt ervaring mee. Wel hebben we besloten dat 1 kind voldoende is hoewel ik graag een tweede zou willen is dit om verschillende redenen niet verstandig. Ik zou het liever eerder horen van iemand die dichtbij me staat dan dat ik het zou horen als ze zwanger is. Op die manier kan ik er aan wennen en wat eerlijker blij zijn dan als het me zou overvallen. Is er niet een manier waarom je het op een aardige manier duidelijk zou kunnen maken? Veel plezier en succes dit weekend.