Geen tweede kindje meer.....

Pff dit wordt een moeilijk, emotioneel blog....hier komt mijn verhaal:

Het was begin 2010 en ik ging voor naar de huisarts omdat er naar aanleiding van wat bloedonderzoek eindelijk een verklaring leek te zijn voor mijn jarenlang gekwakkel. Zij vertelde mij dat ik hoogstwaarschijnlijk het syndroom van Sjögren had, een vervelende reumatische aandoening waarbij de slijmvliezen in je lichaam langzaam uitdrogen. Hierdoor krijg je droge ogen, een droge mond, soms last van de longen, darmen, maag en ook de baarmoeder kan aangetast zijn waardoor zwanger worden lastig kan zijn. De kans op miskramen is vaak fors hoger bij dit soort aandoeningen. Manlief en ik besloten hierdoor om de anticonceptie de deur uit te doen. En dan zouden we wel zien hoe of wat. De verwachting was dat het eerder jaren dan maanden zou duren, maar ach ik was 28, we hadden de tijd.  Ik was al een jaar met de pil gestopt en mijn menstruatie bleef in die periode wel vaak maaaaanden achter elkaar uit, maar als je vaak ziek bent en kwakkelt met je lichaam dan is dat niet zo gek. We besloten eens lekker op vakantie te gaan om even te ontspannen en ook de condooms werden achter in het nachtkastje gestopt en gingen niet mee op vakantie. Een paar maanden later was ik doodmoe, dus ik dacht dat die reumatische aandoening vast weer opspeelde, daar wordt je immers ook moe van. Maar uiteindelijk toch voor de zekerheid een testje gedaan en ja hoor ik bleek al 11 weken zwanger!! Ons lieve zoontje is inmiddels 25 maanden en wij zijn al sinds augustus bezig voor nummer 2 maar het wil niet lukken. Ik heb netjes een eisprong en we vrijen een week voor en een week na de ovulatie netjes om de dag, maar tot op heden helemaal niks. Ik heb wel twee keer een cyclus gehad van meer respectievelijk 38 en 44 dagen waarbij ik duidelijke zwangerschapssymptomen had (geen test gedaan, mijn langste cyclys ooit was hiervoor 42 dagen dus had me voorgenomen om sowieso niet vóór die tijd te testen en bij de cyclus van 44 dagen viel dit net zo dt mijn man een paar dagen niet thuis was dus wilde ik wachten op hem met testen) en dus mogelijk een miskraam heb gehad. In het verleden heb ik twee keer eerder een miskraam gehad, dus ik ken het klappen van de zweep, ookal wilde ik destijds niet per se zwanger worden. 

Sinds de geboorte van mijn zoontje ben ik me overigens lichamelijk steeds slechter gaan voel en tijdens routine bloedonderzoek kwam een paar maanden terug ook een aantal opvallende afwijkende bloedwaardes naar boven. Ik werd hierop doorgestuurd naar het Sjögren Team van het UMC Groningen om te kijken wat er nou allemaal precies speelde (welke sliemvliezen er zijn aangetast etc). Ik hoopte daar ook meer antwoord te krijgen over de vragen omtrent mijn vruchtbaarheid. Er werd mij vertelt dat ik ondertussen best kon proberen zwanger te raken, een eventuele zwangerschap was niet erg voor de onderzoeken die er gedaan zouden worden.

Inmiddels heb ik de uitslagen binnen.....en nu blijkt dat ik helemaal geen Sjögren heb, maar dat ik (voor 95% zeker) Systemische Lupus Erythematodus heb. Dit is een heel ander soort aandoening van Sjögren en is verre van onschuldig. Het is niet zo dat je niet zwanger kunt worden met SLE, maar in bepaalde gevallen wordt het afgeraden, en mijn geval is daar één van. De kans op miskramen is bij mij verhoogd omdat ik bepaalde antistoffen in mijn bloed heb en ook is er een kans op afwijkingen bij het kindje. Mijn zoontje was bijvoorbeeld dysmatuur en heeft een hartafwijking, twee dingen die daar mee samenhangen. Bovendien ben ik door de eerste zwangerschap heel erg ziek geworden. Ik durf het dus eigenlijk gewoon niet aan om straks met twee kindjes te zitten terwijl ik zelf te ziek ben om voor ze te zorgen. Ook zie ik op tegen de medische molen die ik in moet gaan als ik wel zwanger wordt. Kortom, ik heb eigenlijk al besloten dat ik het niet wil. Mijn man twijfelt heel erg, maar hij zegt ook dat we er samen achter moeten staan.