9 jaar geleden
Eindelijk na 4,5 jr via IUI een tweede wondertje
Na 4,5 jaar medische malle molen via IUI zwanger geraakt. Op 26 februari 2015 ziet ons wondertje het licht in MMC Veldhoven via een ks.
Om hier moeilijk zwanger wordende aanstaande moeders een hart onder de riem te steken deel ik mijn verhaal met jullie.
Op dit moment ben ik echt nog gelukkiger dan dat ik al was! Uit een eerdere relatie heb ik Jill gekregen, zij is inmiddels op 21 februari 2015 8 jaar geworden en een heerlijke gezonde dame, bij haar geboorte woog ze 5150 gr :-) Ook voordat ik haar mocht verwelkomen heb ik ruim 5 jaar geduld mogen hebben maar wel uiteindelijk spontaan zwanger geworden.
Het begon op mijn 20e met de diagnose PCOS dat is inmiddels wel een behoorlijk bekend fenomeen. Voordeel was wel ik wist wat me voor een tweede kindje te wachten stond. Tuurlijk hoopte ik stiekem dat ik na een eerdere zwangerschap nu mijn lichaam meer onder 'controle' had, dat ik nu ontzettend goed en gezond at en vier keer pwk in de sportschool te vinden was jawel dat zou mij nu vast helpen!
Uiteraard ging die vlieger niet op...toen ik mijn man leren kennen ben ik meteen open geweest over wat ik 'mankeerde' we besloten dan ook om de natuur haar gang te laten gaan en op dat moment begon onze reis van pieken en dalen.
Toen ik Jill kreeg was ik een stukje jonger dus dat speelde nu ook wel mee mijn leeftijd, ik word aanstaande 3 mei 34 dus mega oud ben ik niet, je kunt je misschien wel voorstellen dat als je ook nog eens PCOS hebt en overgewicht wat schijnbaar verlatingsangst heeft dat mijn klokje behoorlijk tikte toen ik na 2 jaar nog niet zwanger bleek.
We zijn toen begonnen met clomid een jaar lang flink emotioneel de grond in gestampt door de echoscopistes en fertiliteitsartsen betreft mijn overgewicht. Ik was verplicht om naar een dieetist te gaan en zoals ik al hierboven had getypt ik at gezond en was regelmatig in de sportschool te vinden, maar afvallen bleef beperkt tot een paar kilo. (Typisch PCOS trouwens maar maak ze dat maar wijs)
Na een jaar in dit ziekenhuis zijn we naar het Catherina ziekenhuis overgestapt in Eindhoven. Meteen de eerste poging IUI die zou moeten plaatsvinden bleek ik spontaan zwanger te zijn geraakt. Helaas 2 dgn na de positieve test een miskraam. Het heeft toen eventjes geduurd om mijn lijf weer in het gareel te krijgen, bij IUI nummer 5 was het dan eindelijk zover! ZWANGER mijn god wat waren we blij! 12 maart zou ik uitgerekend zijn, ik bleek met 24 weken zwangerschapssuiker te hebben dus de kans op weer een groot kindje was aanwezig.
Met precies 38 weken zwangerschap en precies 5 dgn na de verjaardag van mijn oudste dochter is Dani Emma geboren! Ze woog 5090 gr en ook weer met een keizersnede ter wereld gekomen.
Dus dames die in een soort dezelfde situatie zitten, hou hoop echt vaak komt het toch goed. Er blijven altijd vrouwen helaas ongewenst kinderloos die wil ik bij deze mijn respect geven en een stukje steunbetuiging zover ik dat kan.
Dan een klein geheimpje... we gaan voor een derde! Hopelijk is het ons gegund, eerst genieten van onze spruit die ook nog eens de meest makkelijke baby is :-)
Succes en veel geluk gewenst voor alle dames die nu bezig zijn
Liefs Annemarie
Anoniem
Ik ga heel hard voor je mee hopen!! Het is gewoon zo'n emotionele achtbaan...de eerste is bij mij ook spontaan gelukt en was eigenlijk niet gepland maar jeetje ze was ow zo gewenst. Dacht ook echt misschien is dit de laatste keer in mijn leven dat ik een kindje kan krijgen met die rot PCOS... gelukkig heb ik dan nog Dani mogen krijgen :-)
Anoniem
Wat super fijn voor jullie dat het gelukt is. Hoop dat het nog een keer mag lukken voor jullie. Wij zijn voor de eerste 1,5 jaar bezig geweest. En spontaan gelukt voor we de eerste keer iui wilde gaan doen. Inmiddels dikke 2 jaar bezig voor een 2de. Gaan over 2 weken naar het ziekenhuis voor iui. Hopelijk mag het voor ons ook baten. Bij ons is bij de eerste al geen oorzaak gevonden.
Annejill
@mamanou Wauw wat een verhaal! Ik ben blij dat je Stijn hebt nu :-) Ik moet zeggen ik heb deze blog vrij beknopt beschreven, ook ik heb nog 2 laparascopie's gehad waarbij ik ontstoken eierstokken bleek te hebben en cystes. Dan nog tussendoor pap uitstrijkjes die niet goed bleken waardoor ik hapjes uit mijn baarmoeder moest laten nemen voor verder onderzoek... Kwa hormonen...ik hoorde pas toen ik nu zwanger was van Dani dat ik 'liever ' was geworden ik heb me echt niet gerealiseerd dat ik schijnbaar ook behoorlijk prikkelbaar ben geweest hahaha! Ik begrijp jullie keuze wel en zeker als er geen aanwijsbare reden is waarom een zwangerschap niet lukt. Lekker genieten van jullie Stijn en die kusjes en knuffels zullen hem nog mooier maken dan hij al is :-) Liefs!
Anoniem
Dit verhaal klinkt heel erg bekend! Onze eerste zwangerschap, we waren binnen 3 maanden zwanger, eindigde in een miskraam met 10 weken. Hierna lukte het zwanger worden niet. Wij hebben ook 4,5 jaar allerlei behandelingen/ operaties achter de rug waaronder 7 IUI behandelingen en een endometriose-operatie en diverse miskramen (in een heel vroegstadium weliswaar). Hierna volgde een IVF behandeling en hieruit is gelukkig onze lieve Stijn geboren! De hormonen die je in je lijf moet pompen zijn een ellende. Ik was in die tijd echt een kreng! Mijn man kon dat goed relativeren en had gelukkig alle begrip en geduld. Ik denk ook dat onze relatie het dankzij hem heeft doorstaan! Maar dat is ook meteen de reden dat we niet voor een tweede gaan. Die humeur schommelingen en krengerigheid wil ik onze zoon niet aandoen. We zijn blij met een gezond kindje en stoppen al onze liefde in 1 kind! Hopelijk ontwikkeld hij geen aversie tegen al die kusjes en knuffels die hij van ons krijgt...;-) Er is bij ons trouwens nooit een aanwijsbare reden gevonden waarom het allemaal zo lastig ging! Blijf positief en blijf erover praten met je omgeving! Die steun en het begrip zul je nodig hebben! Dat maakt het makkelijker en luchtiger! Sterkte als je er midden in zit!