3 jaar geleden
Een pijn die ik niet kan delen
Zwanger worden is iets wat ik al mijn hele leven wil, al zolang ik mij kan herinneren is mijn grootste droom altijd geweest om moeder te worden. Ergens had ik ook al gedacht dat ik zeker voor mijn 30e al een kind zou hebben of zwanger zou zijn. Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik helemaal nog niet weet of ik wel of niet zwanger kan raken. Ik ben meer bezig met niet zwanger raken dan wel. Ik vraag me soms ook af waarom ik dat allemaal doe, waarom ik steeds weer een reden heb om te wachten en of al dat wachten het mij wel waard is. Mijn droom om moeder te worden voor mijn 30e moet ik helaas laten varen, ik wordt immers over een paar maanden al 30 en ben zeker niet zwanger! Niet omdat ik niet zwanger kan worden, maar puur omdat ik denk dat het nog niet mijn tijd is, omdat ik eerst nog wat dingen moet veranderen voordat ik die stap kan zetten. Niemand snapt mijn pijn, omdat dit een pijn is die ik deels zelf veroorzaak, maar deels ook komt door omstandigheden. Ik ben oprecht blij voor iedereen die om mij heen zwanger raakt van haar eerste, tweede of zelfs derde kindje. Toch ondanks mijn blijdschap doet het mij ook pijn. een pijn die zo diep gaat dat ik die al langere tijd bij mij draag. Een pijn die vele nooit zullen snappen, want ja fysiek houdt mij in feite niks tegen, maar mijn verstand wel. Hoe weet je dat je klaar bent om moeder te worden, hoe weet je dat wat er ook gebeurd je je kind op nummer 1 kan zetten? Hoe weet je of je gezond genoeg bent voor een zwangerschap? Hoe weet je of je ondanks je morbide obesitas wel in staat bent een zwangerschap te voldragen? Allemaal hoe vragen waar ik al jaren mee struggle, maar het afgelopen jaar alleen maar meer pijn veroorzaakt. Het zijn vragen die alleen ik zelf kan beantwoorden, misschien tijd om alles los te laten en het lot te laten beslissen of toch los laten en even focussen op mijzelf en dan pas weer gaan denken aan de volgende stap?
Daantjeslife
Dankjewel voor je lieve woorden 😄
Wannebamamatobe
Ik kan je (helaas) ook geen antwoorden geven op jou vragen, jij kent jezelf tenslotte het beste.. wat ik je wel mee wil geven is dat je het niet alleen op moet willen lossen.. misschien helpt het om psychische hulp in te schakelen voor je vragen. Wellicht heeft diegene ook geen antwoorden, maar het kan wel zorgen voor een andere kijk op jou situatie. Een vriendin van mij is zwanger en wat mij het meest aan het denken gezet heeft is toen ze zei dat zij ook twijfelde en het uit wilde stellen. Maar ze is er toch voor gegaan, ze zei dat vanaf de dag dat ze wist dat ze zwanger was, ze geen moment meer heeft getwijfeld of ze er wel klaar voor was en of het haar tijd is. Het was er gewoon en dat was goed zo. Misschien iets voor je om mee te nemen.