Een jongen of meisje? - Zijn voorgevoel!

Een geslachtsbepaling echo! Ik zei tegen mijn vriendin, die in verwachting was van een jongentje: In almere lukte het me niet om een afspraak te maken. Ik wacht gewoon even! Ik kan nog wel even wachten. echt. Nee joh, wij wachten gewoon even rustig af. En nog geen halve week later, begon het toch wel echt te branden. Mijn vriendin had weer eens gelijk: Sheil zei ze, ik ken jou! Nee maar echt ik wacht wel gewoon.

Zullen we het doen? of toch nog wachten! Maar gosh.. het zou toch wel leuk zijn om te weten wat het wordt!
Dit was mijn dagelijkse vraag aan mijn vriend en zijn antwoord was altijd het zelfde: Mop, het is een meid geloof mij nou maar! Ja, ja meneer.. Ik denk toch echt een jongen! Na een week in twijfel te hebben gezeten besloten wij toch maar een geslachtsbepaling echo te laten doen met 16 weken. We moesten één week wachten totdat we terecht konden bij de echo praktijk (het was het wachten méééér dan waard) en toen was het eindelijk zover! 

De nacht van 23 naar 24 juli kon ik maar niet in slaap komen.. Jongen/meisje wat zal het zijn? Met allebei zouden we even gelukkig zijn geweest dus dat maakte verder niet uit, maar hoe dan ook was het super spannend. Vroeg in de ochtend zaten we in de auto naar de echo praktijk in Amsterdam, onderweg bleef mijn vriend maar doorgaan: geloof mij nou, het is een meisje.. Ik ga niet met je in discussie, ik weet het gewoon! Toch bleef ik geloven dat het een jongentje was.. Aangekomen bij de echopratijk werden we door een super lieve vrouw ontvangen: Welkom zegt ze! Spannend hoor de geslachtsbepaling echo, hebben jullie een beetje kunnen slapen? Super spannend! En geslapen? Nee... Neem maar even plaats zei de lieve vrouw. Het leek wel een eeuw te duren voor we aan de beurt waren (al was het in werkelijkheid maar 10 minuten) en ik had het bloed heet! Hormonen? Nee gewoon echt pure zenuwen!

Mevrouw? U mag doorlopen! Woehoeeeee eindelijk!  En daar gingen we.. Me vriend en ik voor op en mama, papa en mijn broertje achter ons aan. Zo mama? Ga maar lekker liggen! Met mijn vriend aan de ene kant, mijn ouders aan het voeteneind en de lieve mevrouw aan de andere kant. Een lekkere warme gel zei ze - fijn dacht ik, al hoe wel het niet veel zou uitmaken want de koude gel zou ook zo warm zijn, zo nerveus was ik!

Op het moment dat ik ons prachtige kindje zag, schoot ik gelijk weer vol. Mooie gelijke hartslag, meneer of mevrouw is wel lekker druk zei ze, oh kijk! - Wij keken maar zagen het niet - Kijk? zei ik. Ahha.. zei mevrouw, ik weet het al, maar ik kijk toch nog even vanaf de andere kant. Uhmm.. Een jongen zei ik?! Mevrouw was nog even stil.. En toen zei ze: Ze is wel erg netjes, ze houd haar benen voor haar geslacht! ZE?! Ja ze. Het is een mooie meid! IK ZEI HET TOCH, IK WIST HET - dat was het allereerste wat mijn vriend zei, met een grote glimlach op zijn gezicht. Een meid - zei ik met tranen in mijn ogen en mijn ouders dol gelukkig, ook met tranen in hun ogen naast ons.

Ja zei mevrouw ondertussen kregen wij de kans om ons prinsesje nog verder te bekijken. 2 handjes, 2 voetjes, mooi neusje, haar hartje zag je duidelijk, haar blaasje was mooi vol. Driekwart van wat ze zei kwam bij mij niet eens aan, ik was helemaal in de wolken. Een meid! Onze meid! Mijn meid!

Toen we uiteindelijk weggingen bij de echo pratijk zei mijn vriend: Zie je? Je moet toch vaker naar mij luisteren, mijn voorgevoel heeft altijd gelijk!