DEEL 3: eindelijk zwanger maar dan.. bloedverlies
Als zwanger worden niet vanzelf gaat
Het is inmiddels half mei 2022 en ik ben gewoon zwanger! Ik had het zo niet verwacht, vooral ook omdat ik helemaal niks voelde. Nouja, achteraf was het eerste signaal toch de "tintelende borsten". Als je het ooit gevoeld hebt dan weet je wat ik bedoel. Niet pijnlijk, maar gewoon heel erg het gevoel dat je ze voelt zitten ;-). Ik belde het fertiliteitscentrum met het heugelijke nieuws en ik had een afspraak voor over 4 weken. Jemig wat duurt dat lang! We besluiten om via de echopraktijk die aangesloten zit bij de verloskundige een vroege echo in te plannen 2 weken later. Ik ben dan 6 weken en 2 dagen.
Het waren spannende weken. Waar ik altijd zo verlangde naar die positieve test en waar ik dacht dat alles van je af zou vallen op het moment dat je die dan ook daadwerkelijk in je handen hebt, bleek het tegendeel waar. Ja, ik was super blij en dankbaar dat het had mogen lukken, maar tegelijkertijd was ik erg bang. Bang dat het mis zou gaan op welk moment dan ook, dat ik het zou jinxen op het moment dat ik een mijlpaal zou vieren of het nieuws aan iemand zou vertellen. Dit heeft eigenlijk mijn hele zwangerschap af en aan gespeeld.
Een dag voordat ik de vroege echo had kreeg ik s avonds ineens een bloeding. Zie je wel, het gaat toch mis! We belden met het fertilteitscentrum, maar die kon er niks over zeggen, het kon 2 kanten op gaan. Gelukkig konden we de volgende dag al vroeg komen en zagen we tot onze grote verbazing toch een hartje kloppen! Ik was volgens de berekening 5 weken en 6 dagen zwanger. Wat volgde waren weer onzekere weken met af en toe een bloeding. Dit kwam door een hematoom (een bloeduitstorting in de baarmoeder). De bloedingen waren vooral 's avonds en 's nachts. Iedere keer schrok ik weer zo erg! Gelukkig mocht ik nog 2x extra komen voor een echo en kreeg ik steeds een beetje meer vertrouwen. Met 12 weken was de hematoom helemaal weg en heb ik verder een zwangerschap mogen hebben zonder complicaties. Wel leefde ik van mijlpaal naar mijlpaal. Ik was er van overtuigd dat hij veel eerder geboren zou worden, maar dat was uiteindelijk niet het geval. De opluchting was enorm toen ik s avonds op zondag 29 januari 2023 een dag voor mijn uitgerekende datum een huilend jongetje op mijn borst gelegd kreeg <3.
Hoe heb jij je zwangerschap ervaren? Heb jij ook een angstig gevoel gehad tijdens je zwangerschap of kon je meteen vanaf het begin genieten? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!
Jongensmoeder
Heel herkenbaar. Bij de oudste duurde het lang om zwanger te raken. En daar kon ik pas echt na de 24 weken van genieten. Want het duurde zo lang om zwanger te raken dat ik echt dacht dot kan niet meteen goed gaan. Gelukkig gewoon een goede zwangerschap. Bij nummer twee ook een hematoom in de baarboeder die helaas niet zo snel weg was maar daar had ik na de echo met het kloppende hartje (na veel bloedverlies die avond) heel sterk het gevoel dat het goed kwam.
Denise | spotlight blogger
Wat fijn dat het allemaal goed is gekomen! die hematomen zijn maar rare dingen he!? Ik heb het ook bij beide zwangerschappen gehad. Zeker na een lang traject kan genieten van je zwangerschap uitdagend zijn. Bedankt voor het delen!
De_Mama_die_tikt
Ik had griep toen ik 5-6 weken zwanger was en door antistolling hoestte ik mezelf aan de onderkant open. Hierdoor kreeg ik een bloeding en werd er gevreesd voor een bbz. Gelukkig zagen we op de juiste plek een hartje kloppen. Ik was net in het tweede trimester toen ik een trombose op mijn mechanische hartklep bleek te hebben. Gelukkig heeft de baby alles goed doorstaan, ik iets minder (grote bloeding en zenuwschade naar mijn linkerbeen). En toen kwam mijn zoontje prematuur dmv een spoed keizersnede onder algehele anesthesie. Tussen alle ellende door wel kunnen genieten van de zwangerschap. Ik mis de rusteloze benen absoluut niet. Oja het eerste trimester vond ik vreselijk, eerder heb ik een missed abortion gehad waar we bij de termijn echo achter kwamen. Ik vond het zo fijn dat ik mijn zoontje op een gegeven moment kon voelen, een hele geruststelling
Denise | spotlight blogger
Jeetje wat een verhaal! Je hebt heel wat moeten doorstaan zeg! Gelukkig is alles goed gekomen met je zoontje. Inderdaad als je de baby eenmaal kunt voelen dan krijg je iedere keer weer de bevestiging; je bent er nog. Bedankt voor het delen van je verhaal!