De zwangerschap, samenwonen, rust & de echo's.

Oké, hier komt ie dan. Inmiddels ben ik 30 weken zwanger en mag ik eigenlijk echt niet klagen, vooral niet als ik de verhalen van andere om me heen hoor. Ik ben bijna nooit misselijk en ik zit lekker in me vel. Ik ben wel regelmatig moe, maar dat is ook niet zo vreemd denk ik dan maar. Ik heb een actieve kleine meid in me buik zitten, die druk aan het groeien is!

Sinds begin september wonen mijn vriend & ik (met wie ik inmiddels 3 jaar samen ben) samen! Hiervoor "woonde" we eigenlijk al samen bij mijn ouders dus waren we al wel gewend om elke ochtend samen wakker te worden enzovoort. Maar toch is het natuurlijk anders! Met behulp van onze familie hadden we ons huisje binnen no-time klaar, zelfs de babykamer is af! En nu dat de babykamer echt af is & het nu eigenlijk alleen nog maar een kwestie van wachten is, lijkt het eeuwen te duren!!

3 weken geleden moest ik naar de verloskundige toe, ik nam aan dat het "gewoon" zoals altijd zou zijn. Me bloeddruk opmeten, naar het hartje luisteren, de standaard vragen over hoe het gaat & hoe ik me voel. Alleen was er deze keer 1 extraatje wat de verloskundige ging doen: het opmeten van mijn buik. Leuk!! (Dacht ik).. Leuk was het ook, totdat de verloskundige het resultaat in de computer zetten en eruit kwam dat ze 0,5cm te klein was. Ohhh zei ze, nou het gebeurd wel vaker dat er uit een meting komt dat het kindje te klein is, maar dat hoeft niet altijd echt zo te zijn. Ze maakte een afspraak bij de echo praktijk voor dezelfde dag, aangezien de 5 dagen later op vakantie zouden gaan.

Onderweg naar de echo praktijk was ik in 1 keer zenuwachtig. Ons kindje, te klein?? En nu?? Bij de echo praktijk leek het wel eeuwen te duren. Toen we eindelijk aan de beurt waren begon de mevrouw met te kijken naar ons kindje. "mooi hoofdje, kijk d'r handjes & daar zijn de voetjes, ze is wel een lekkere drukte maker" Ik wist dat ze me haar even liet zien om me gerust te stellen en dat werkte ook. In ieder geval voor eventjes, tot ze begon met de metingen. Om een lang verhaal kort te maken: ook de echo praktijk kwam tot de conclusie dat ons meisje 0,5 cm te klein was. En nu, zei ik! Rusten! Lekker op vakantie gaan en zowel daar als wanneer je terug bent rusten. Het komt allemaal wel goed, je moet een stapje terug nemen en over 3 weken doen we nog een echo. (Aankomende dinsdag alweer)

Nou een stap terug heb ik zeker genomen. De gehele week dat we op vakantie waren in Spanje heb ik in het water gelegen of er naast! Ook afgelopen week heb ik rustig aan gedaan. 3 halve dagen gewerkt & verder vooral languit op de bank gehangen.

Nu moeten we aankomende dinsdag weer naar de verloskundige & echo praktijk alleen is het deze keer niet "gewoon". Ik probeer er niet teveel aan te denken, want me er druk over maken heeft ook geen nut! En buiten alles om: ook kleine kindjes worden groot! Maar toch.. Het is wel "ons prinsesje" en je wilt niks liever dan dat ze mee groeit op "het schema" van de verloskundige ook zodat je niet het gevoel hebt dat je, je druk hoeft te maken.