De pil? Ik denk het niet.

En zo dacht ik nooit over de pil. Ik heb jaren zelf de pil geslikt vanwege mijn hevige menstruatie, maar nu nooit weer de pil.  En voor mijn dochter ook niet.  Er zijn wel andere manieren van anticonceptie.

In het nieuws is het de laatste tijd ook al een paar keer voorbij gekomen dat de pil helemaal niet zo onschuldig is en je er zelfs aan kan sterven. Nu zijn de gevolgen van de pil wel heel erg dicht bij mijn bedje gekomen.  En niet dat ik iedereen wil afschrikken, maar wel wil waarschuwen schrijf  ik er een blog over.

Het was net oud en nieuw geweest en ik belde naar mijn vriendin om af te spreken wanneer ik bij haar langs zou komen.  De telefoon gaat over en na een paar keer over gaan neemt haar oudste dochter de telefoon op. "mag ik mama van jou?" Vraag ik en krijg als antwoord terug. "dat kan niet, mama ligt in het ziekenhuis" Ik schrok me rot toen ik dat hoorde en vroeg direct of oma ook in de buurt was. De telefoon werd overgedragen aan oma en van haar hoor ik het schokkende nieuws .

Mijn vriendin was tegen de vlakte gegaan en werd niet meer wakker. het ambulance personeel heeft haar wel 45 minuten moeten reanimeren voordat haar hart weer ging kloppen. Wat was het een longembolie en ook in haar hersenen waren bloedpropjes gevonden. Mijn vriendin belande in een coma en het was nog maar de vraag of ze er uit zou koen.  En als ze er uit kwam, was het nog maar de vraag of ze normaal kon functioneren. De artsen waren alles behalve positief en bereidden ons op het slechtste voor.  Twee weken gingen voorbij en langzaam aan begon mijn vriendin tekenen van leven vertonen in haar coma.  Ze begon te reageren op stemmen en bewoog met haar armen of benen. Nog een paar weken later  gebeurde er in de ogen van de artsen een medisch wonder.  Mijn vriendin kwam bij en ondanks dat ze lang zonder zuurstof had gezeten en er daadwerkelijk wel hersenbeschadiging had opgetreden sprak zij direct.  ze heeft er een flinke klap van gehad. haar zicht is niet goed meer en ook moet ze alles weer opnieuw leren. de simpelste dingen als staan of uit je bed stappen kon ze niet meer. Ondertussen zijn we alweer wat weken verder en gaat revalideren prima.  Nog steeds mag ze niet naar huis en ze zal voor de rest van haar leven moeten leren leven met beperkingen, maar ze leeft nog  goddank.  Nu na weken weet men ook wat er voor gezorgd heeft dat dit allemaal gebeurd is. Jawel de pil. Volgens de artsen in het ziekenhuis had de huisarts nooit haar die pil mogen voorschrijven vanwege haar medische geschiedenis. Maar goed het is gebeurd en mijn vriendin zou moeten leren leven met de schade die het haar heeft toegebracht.

 

Mij heeft het aan het denken gezet, want hoe makkelijk wordt de pil wel niet voorgeschreven in ons land.  je hoeft er maar om te vragen en je krijgt het eigenlijk net zo makkelijk als een aspirine   Toen ik aan de pil ging werd er ook niet in mijn medische dossier gekeken en na wat rondvragen in mijn vriendenkring ben ik er achter gekomen dat er meestal helemaal niet naar je medische achtergrond wordt gekeken als het om de pil gaat.  Zijn wij mensen dan gewoon proefkonijnen?  Je gaat het haast wel geloven.