De gevreesde 20 weken echo

Het is alweer 2 weken geleden dat we die gevreesde 20 weken echo hebben gehad. En wat zijn we opgelucht zeg. Alles is goed met baby #2 De hersenen zien er goed uit, hele kleine hersenkamers (zoals het hoort). De hersenbalk die bij onze 1e miste is aanwezig en goed te beoordelen. Grote en kleine hersenen zijn goed aan het ontwikkelen en zitten precies op de curve zoals het hoort. 

Wat een pak van ons hart zeg! Lang hebben we getwijfeld of we deze zwangerschap zouden aankondigen op fb. Maar na deze echo kon het niet anders dan dat we het blije nieuws gingen delen. Met bovenstaande foto hebben we bekend gemaakt dat baby #2 onderweg is en dat we nog 20 weekjes moesten wachten. 

Ik vind het zelf heel moeilijk om dit nieuws echt te geloven. Er blijft een stemmetje in mijn hoofd zeggen, ja ja en dan zul je zien aan het einde dat het toch mis gaat dat er toch iets aan de hand is. Ik weet dat dit mijn onzekerheid is en dat er altijd een kans is dat het mis kan gaan. Maar dat je daar niet vanuit moet gaan. 

Gelukkig gaf onze lieve gynaecoloog aan dat we gewoon een uitnodiging krijgen rond de 30 weken om dan langs te komen voor een extra echo. Voor de geruststelling zoals ze dat zo mooi zei. 

Baby beweegt heel goed en is vanaf de buitenkant ook al regelmatig te voelen. Ik vind het echt een bijzonder gevoel z’n trappelende baby in je buik. 

Over een dikke week is het alweer 1 jaar geleden dat ons eerste kindje geboren werd. Dit vind ik heel moeilijk. Maar het hoort bij het leven en het leven gaat door. De tijd is er om na te denken en om te rouwen, maar blijven hangen is niet goed. Dagelijks denk ik aan ons overleden kindje en dagelijks ben ik heel blij dat er een nieuw wonder aan het groeien is in mijn buik. 

De zwangerschap gaat niet echt van een leien dakje, blaasontsteking en bekkeninstabiliteit waardoor ik nu al minder moet werken. Maar dat heb ik voor dit nieuwe wondertje over.