Snap
  • Zwanger
  • #20wekenecho
  • tweelingmeiden
  • SUA

De 20weken echo

Een kindje met SUA

De weken kropen letterlijk voorbij.

Week 20 brak aan en op een of andere manier begon ik me steeds beter te voelen.

Het thuis zitten was niets voor mij dus had ik op mijn werk overlegd of ik toch niet een paar uurtjes weer wat kon doen.

Ondanks dat mijn buik al aardig groot was, was het nog redelijk vol te houden. Ik kreeg al wel redelijk pijn in de rug en moest regelmatig even gaan zitten om bij te komen maar alles was beter dan die bank waar ik al weken op lag.

ik had in al die weken al wel leuke bezoekjes gehad, mooie bloemen en lieve berichtjes maar je begint je toch een beetje nutteloos te voelen.

De 20 weken echo kwam eraan en ik weet nog dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest als voor die echo.

Dit zou alles bepalend zijn.

Zijn ze gezond? Wat als hun dat niet zijn? Wat dan? zouden het meisjes zijn? Of jongens? Of van allebei een? Misschien is er met een van de twee wel iets mis en moeten we het afbreken?

Er ging van alles door mij heen. de muren kwamen op mij af en werd een beetje misselijk.

Deze echo kon niet gedaan worden in het ziekenhuis zelf, hiervoor moesten we naar een speciaal echo centrum.

‘ Mevrouw Freriks, kom verder’. Een jonge vrouw met blonde haren liet ons binnen. Ik pak Niels hand en knijp er heel hard in. Ik zag het grote doek al weer hangen en de zenuwen werden steeds erger. We gingen zitten en de vrouw vertelde wat de bedoeling was. Ze vertelde dat deze echo medisch is en ze voor haar concentratie ondertussen niet veel praatte. De echo is een half uur per kind en we zouden na de echo een USB stick mee krijgen waar alle echo foto's op te zien waren.

‘ Zie je er tegen op?’ vroeg ze met een zachte stem.

Waar ik ‘Ja’ op wilde antwoorden maar het er niet helemaal uit kwam. M’n keel was droog en trilde van de zenuwen.

Ik ging liggen en ze spoot een grote klodder koude gel op mijn buik.

“ Willen jullie weten wat het word?’

Niels en ik keken elkaar aan en knikte. We pakte elkaars bezwete hand en keken vol spanning na het doek.

‘ Nou, laten we dat dan maar meteen doen , is die spanning er in ieder geval af ‘ lachte ze.

Kindje A is ... Een meisje!

Ze legde ons uit hoe ze dat kon zien.

En kindje B is ... Ook een meisje!

‘ Arme ik haha ‘ riep Niels gelijk.

We konden ons geluk niet op.

De echo ging verder en het werd steeds spannender omdat ze helaas iets ontdekte.

Kindje A heeft SUA.

De tranen sprongen in mijn ogen, zonder dat ik eigenlijk wist wat het was en of het erg was.

‘ Wat houd dat in?’ vroeg Niels in paniek.

‘ Dat houd in dat in de navelstreng maar 1 slagader zit. Een normale navelstreng heeft twee slagaders en één ader. Die ene ader vervoert bloed van de placenta naar de baby toe, hier in zitten voedingstoffen. Via de twee slagaders word het bloed van de baby via de placenta afgevoerd, hierin zitten afvalstoffen. Een navelstreng met maar één slagader wordt ook wel Single Umbilical Artery oftewel SUA genoemd. Bij één op de honderd geboren baby's komt dit voor. De controle op het aantal slagaders in de navelstreng wordt nog niet zo lang uitgevoerd, eerder werd er niet op gelet. Een navelstreng met maar één slagader is niet levensbedreigend voor de ontwikkeling en groei van de baby. Toch ontstaat bij vijfentwintig procent van de baby's één of meerdere afwijkingen maar alles ziet er verder prima uit dus ik maak me er geen zorgen om. Mochten jullie dat wel doen wil ik jullie wel door sturen naar het Radboud in Nijmegen om het beter te laten checken maar voor als nog zou ik zeggen dat het niet nodig is’.

We geloofde haar en gingen er vanuit dat inderdaad alles goed was met allebei de meiden.

ze vertelde dat vaak als een kindje zoiets heeft , kon je nu al zien dat hij of zij ook al slechte nieren had en een of andere afwijking maar alles was goed. De meiden zagen er verder gezond uit.

Op de terug weg van de echo hebben we onze eerste twee rammelaars gekocht in het roze en twee zwarte ballonnen met roze confetti om een Gender reveal te doen met de familie.

Dit wouden we eerst niet doen maar later leek het ons toch wel heel leuk.

Het was uit eindelijk een zeer geslaagde avond.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Linn ter Maat - Freriks?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.