Dan kies je toch voor IVF?

1.  Je bent er teveel mee bezig en dat geeft stress. Laat het los, dan ben je zo zwanger.

* Deze staat echt op nummer 1. Lichaam en geest staat in verbinding met elkaar en natuurlijk is stress een hele grote boosdoener. Echter hebben de meeste vruchtbaarheids problematiek oorzaken die niks te maken hebben met stress of er mee bezig zijn. Trouwens, veel vrouwen willen het los laten maar hoe? Een wekkertje om je hormonen te injecteren, paar keer per week naar het ziekenhuis, soms pijnlijke puncties. Het is heel intensief!

2. Dan kies je toch gewoon voor IVF?

* Kiezen, uhu... Er gaat heel wat vooraf. OFO onderzoeken en er zijn verschillende trajecten vooraf. IVF is lichamelijk het zwaarst vind ik. Daarnaast worden er maar 3 IVF pogingen vergoed en is dit voor de meeste stellen de laatste optie. Daarin tegen wordt er bij andere trajecten meer vergoed. IVF kies je niet, zeker niet vrijwillig en gaat altijd in overleg met de fertiliteitarts.

3. Ga gewoon op vakantie, dan kom je zwanger terug.

* Als wij op vakantie gaan dan nemen wij dus een pauze van ons fertiliteits traject. De kans op een spontane zwangerschap is klein. Helaas, ook deze goed bedoelde tip werkt niet. Na al die jaren ben ik nog steeds niet zwanger terug gekomen na een vakantie.

4. Je kan altijd nog adopteren of pleegouder worden.

* Ja dat weten we. Helaas gaat het in werkelijkheid niet zo makkelijk als we denken. Adoptie kost gewoon klauwen met geld! Natuurlijk kosten kinderen geld, verdeeld over jaren. De kosten voor adoptie loopt al snel op rond €10.000 heb ik mij laten vertellen. Geen idee hoe het met jullie portomonee zit, ik kan dat niet ff in 1x neer lappen. Voor pleegouder zijn er regeltjes en eisen waar je aan moet voldoen. Daarnaast, dit moet weggelegd zijn voor je. Ik vind het prachtig dat dit er is, echter past deze optie niet bij ons. 

5. Je hebt toch al kind(eren), wees gewoon dankbaar met wat je hebt.

* Ik denk dat elke ouder ontzettend dankbaar is met een kind. Mogen we dan geen wens hebben voor een gezinsuitbreiding? Vanuit mijn eigen ervaring kan ik vertellen dat een wens voor een tweede kindje net zo groot is als voor een eerste. Je kinderwens is sterk aanwezig en dat kan niemand voor je veranderen. Wat mij betreft mag daar niet eens iemand over oordelen.

Hoe om te gaan en reageren?

Ik begrijp dat veel opmerkingen komen uit onwetendheid, een goed hart en goed bedoeld. Toch kan het kwetsen. De meeste stellen hebben waarschijnlijk alles al geprobeerd om zwanger te raken. Inclusief samen op vakantie, genieten van het leven, proberen los te laten etc. Wat zal helpen is proberen begrip te tonen voor de situatie. Soms is het echt beter om opmerkingen voor je te houden. Een simpele "ik ben er voor je als je me nodig hebt" is vaak al voldoende. Omdat er een taboe heerst rond onvruchtbaarheid en er dus niet open over wordt gesproken, kunnen stellen zich alleen voelen. Hoe fijn is het om te weten dat er iemand voor je is. Al is het maar een luisterend oor, het kan zoveel betekenen.

Oh ja, bonuspunten als je tijdens een mislukte poging en dus menstruatie chocolade meeneemt :)