Boy or girl?! Pretecho

Bij ons eerste kind had ik een toekomstbeeld van mezelf als mama met 2 of 3 meiden. Bij de geslachtsecho kregen we toen te horen dat het een jongen was en mijn man (had al 2 zoons uit een eerdere relatie) voelde zich natuurlijk helemaal de man! 3 zoons! 3 mannen die zijn achternaam voortzetten! Ik was natuurlijk super blij, maar ik moest ook wel even wennen aan het idee dat ik geen girlsmom zou worden.

5 jaar later mochten wij gelukkig weer zwanger raken! En met 14 weken stond onze geslachtsecho gepland. Ook nu zaten we weer samen te fantaseren over hoe het kindje zou zijn zou het kindje weer mijn kleur ogen en haar hebben of nu juist op pap lijken etc, maar ook zal dit weer een jongen zijn?! Wij waren er helemaal klaar voor een jongens gezin! Na 3 jongens kon het niet anders toch dan dat de 4e ook een jongen zou zijn?! Er was alleen 1 probleem: onze zoon (van ons samen) wilde toch echt alleen een zusje! Na een aantal keer te hebben geprobeerd uit te leggen dat je niet kan kiezen etc bleef hij toch echt volhouden dat hij alleen een zusje wilde en als hij toch een broertje kreeg zou hij hem wel even naar de babywinkel brengen…. Dit kon nog wel eens een probleempje worden…… 

22 maart 2021

Eindelijkkkkkkk was het zover en gelukkig waren er net wat versoepelingen en mochten alle pretecho bureau’s weer open. Eerst zouden we gewoon naar de verloskundige gaan, maar dan moest ik alleen naar binnen en we wilde dit wel echt samen doen. Gelukkig hadden we dus een plekje kunnen scoren. Daar gingen we dan met z’n drietjes in de auto toch wel een beetje zenuwachtig. 

Ik nam plaats op de stoel en na een minuut of 10 kon ze nog niets zien. Ik moest maar even gaan springen. Dus dat deed ik en daarna mocht ik weer gaan liggen. Weer kon ze niks zien en nu moest ik buiten maar even springen en lopen in de hoop dat de baby anders zou gaan liggen. Tussendoor heeft ze nog een andere klant geholpen, want het duurde natuurlijk allemaal wel erg lang… 

Ik mocht weer liggen en na even zoeken was er nog niks te zien. Het was natuurlijk heel fijn je baby zo te zien, maar we hadden toch echt gehoopt dat we het geslacht konden zien. Ik gaf aan dat toen ik bij de verloskundige ging plassen de baby daarna wat actiever werd, dus ze zei nou laten we dat dan nog proberen, want ik wil jullie eigenlijk niet wegsturen zonder dat ik het geslacht heb kunnen zien, maar als dit niet werkt dan weet ik het ook niet meer… Ik snel naar de wc en hup weer terug op de stoel. En ja hoor de baby was gedraaid! Ze keek en ze keek… Mijn man zat ondertussen te kijken alsof het een heel moeilijke wiskundige som was en m’n zoontje was ondertussen bijna de tent aan het verbouwen van verveling, want we waren er al ruim 45 minuten. En toen zag ik het! Ik vroeg aan haar of ik mocht zeggen wat ik dacht gezien te hebben en ze zei: “ja tuurlijk!” Dus ik zei tegen mijn man: “uhhh schat ik zie eigenlijk niks hangen….” En de echoscopist gaf mij gelijk! We kregen dus toch een dochter! Een meisje! Hoe dan?

Mijn man werd lijkbleek en moest even bijkomen hij zag namelijk al meteen het 16 jarige meisje in een jurkje die werd opgehaald door een jongen op een scooter. Mijn zoontje zat ondertussen zich nog steeds te vervelen en toen ik vroeg: “Liefje heb je gehoord dat je een zusje krijgt?” Was zijn reactie alleen maar: “Dat wist ik al!” En ergens geloof ik echt dat hij dit voelde ofzo, want hij zei ook 1 dag voor onze positieve test: “Mama, ik vind het zo leuk dat ik grote broer word!”

Ik liep met een grote lach op mijn gezicht naar buiten en niet alleen omdat we een dochter kregen, maar vooral omdat mijn man zo ‘van slag’ was. Ik heb zelfs naar huis moeten rijden omdat hij gewoon helemaal moest bijkomen, heerlijk! De hele weg naar huis heb ik hem nog uitgelachen! 

Dit is ondertussen dus precies een jaar geleden en onze dochter is echt het kleine prinsesje in huis! Iedereen is gek op haar en zij op iedereen. Zo lief, gezellig en onwijs vrolijk! En daar worden wij natuurlijk weer heel vrolijk van!