4 jaar geleden: Tennessee’s Zwangerschapsverhaal

Vier jaar geleden had ik weer een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Het was sneller dan verwacht, al voelde ik het ergens al aankomen. Een paar dagen daarvoor waren we aan het wandelen toen ik een vreemde, stekende kriebel voelde. Elke vroege zwangerschap bracht diezelfde tinteling met zich mee. Toch besloot ik een test te doen, en ja hoor, daar verscheen meteen een streepje.
De blijdschap was er, maar ik durfde het niet echt te voelen. De vreugde en het enthousiasme stopte ik weg. Niet te hoopvol zijn, eerst maar eens die echo afwachten. Misschien zou het weer misgaan. Dennis, daarentegen, was door het dolle heen en was ervan overtuigd dat het dit keer helemaal goed zou komen.

Gelukkig konden we al na een paar dagen bij de gynaecoloog terecht. Op de eerste echo was een vruchtje te zien, maar nog te vroeg voor een hartslag. We moesten na drie dagen terugkomen. De mensen dichtbij ons vertelden we het alvast, wetende hoe hard je steun nodig hebt als het misloopt. Bij de tweede echo zagen we een prachtige hartslag. Wat een opluchting! Langzaam durfde ik iets meer hoop te voelen, iets meer blij te zijn.
We waren er al snel uit welke naam we mooi vonden. Dennis had de naam Tennessee al eens genoemd bij een eerdere zwangerschap, maar toen voelde het niet als de juiste naam. Dit keer was het anders; als het een meisje zou zijn, zou ze Tennessee heten, daar twijfelden we geen moment over.

De eerste twee maanden waren zwaar voor me; ik denk dat ik wel dertig zwangerschapstesten heb gedaan om mezelf gerust te stellen. De tijd tussen de echo’s leek eeuwen te duren, ook al mochten we vaak langskomen. In december kregen we de volgende echo, en daar zagen we niet langer een klein stipje, maar een echt kindje. Ondertussen had ik een doppler aangeschaft, zodat ik thuis naar het hartje kon luisteren. Het was de coronatijd, we gingen weer een lockdown in, en we kregen een andere woning aangeboden. Dat kwam perfect op tijd, want de woning van Dennis had maar twee slaapkamers. Dit zou een nieuw begin worden voor ons gezin

Toch bleef de angst. Ik durfde niets te plannen rondom de echo-datums, want als het mis zou gaan, zou ik die afspraken moeten afzeggen, en dat zou emotioneel te zwaar zijn. Daarnaast voelde ik het verdriet van de vorige zwangerschap opkomen, juist omdat we tegen de uitgerekende datum van toen aanzaten. 

Het was een periode vol gemengde gevoelens: rouwen om wat was, terwijl ik tegelijkertijd blij was met ons meisje.

De verhuizing was in volle gang, maar door de lockdown moesten we roeien met de riemen die we hadden. Mijn scheiding was nog niet helemaal rond, en ik kreeg fysieke problemen met mijn bekken. Gelukkig groeide ons meisje goed. Helaas lag mijn placenta aan de voorkant, waardoor ik haar bewegingen nauwelijks voelde. Om gerust te zijn, gebruikte ik regelmatig de doppler om haar hartje te horen, al moest ik mezelf beperken om geen obsessie te ontwikkelen.

Uiteindelijk was mijn scheiding rond, konden Dennis en ik officieel samenwonen, en werd ons nieuwe huis steeds meer een thuis. Tennessee’s kamertje stond klaar. Ondertussen kreeg ik last van zwangerschapsdiabetes en moest ik stoppen met werken door de fysieke klachten. De diabetes was lastig onder controle te krijgen, en ik moest insuline gaan spuiten. Gelukkig voelde ik haar steeds beter bewegen in mijn buik, wat me rust gaf.

De bevalling kwam dichterbij, maar ik had me nog geen seconde zorgen gemaakt over hoe dat zou verlopen. Totdat ik hoorde dat ik ingeleid zou worden vanwege de insuline. Dat voelde meteen niet goed aan, maar als het de veiligste manier was, moest het maar. Ik keek uit naar de dag van de inleiding, naar het moment dat ze eindelijk bij ons zou zijn. Helaas verliep ook dat niet zonder zorgen en werd het een traumatische ervaring bovenop een toch al heftige zwangerschap. 

Dat verhaal komt misschien ooit nog, maar drie jaar later ben ik er nog niet aan toe om dat helemaal te delen.

De komst van Tennessee bracht ons zoveel liefde en kracht, ondanks alle uitdagingen. Herken jij deze emoties uit je eigen zwangerschap? 

Volg ons op socials voor meer verhalen en tips met betrekking tot het ouderschap.❤️