Wanneer het geven van borstvoeding niet gaat zoals verwacht

Tijdens mijn zwangerschap van Dex had ik besloten borstvoeding te willen geven. Ik ben naar een voorlichtingsavond geweest van een borstvoedingsspecialist van de kraamzorg en had me verdiept in de verschillende soorten kolven en er een aangeschaft.

Toen Dex werd geboren wilde hij eigenlijk meteen al niet aangelegd worden aan de borst. We hebben er toen voor gekozen zijn eerste voeding via een flesje te doen, wat wel goed ging. Ongeveer een half uur later, toen de verpleegkundige samen met Rob Dex ging verschonen, verslikte Dex zich in zijn spuug en liep hij blauw aan. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik dit niet helemaal bewust heb meegekregen, waarschijnlijk door de vermoeidheid en omdat ik op een afstandje in bed lag. Gelukkig was hij er wel snel weer, maar de schrik zat er, vooral bij Rob, goed in.

Bij de volgende voeding hebben we weer geprobeerd Dex aan te leggen, maar ook dit ging eigenlijk niet. Hij kon niet aanhappen en wat we ook probeerden, het lukte niet. Dus toch maar weer een flesje. Ook hier deed hij nu erg moeilijk mee. Wilde hem niet pakken en kreeg dus geen voeding binnen. Er werd besloten om te gaan 'vingervoeden': Met je pink het zuigreflex activeren en dan met een spuitje de voeding naar binnen spuiten. Wat vonden we dit spannend, de eerste keer! Maar het ging goed en Dex kreeg de benodigde voeding binnen.

Er werd mij geadviseerd tepelhoedjes te gaan gebruiken, als ik toch graag borstvoeding wilde gaan geven. Mijn zusje heeft deze toen voor mij meegenomen naar het ziekenhuis. De eerste dag hebben we telkens geprobeerd Dex eerst aan de borst te leggen, wat wel steeds iets beter ging, maar nog steeds kreeg hij bijna geen voeding binnen, dus voedden we bij via het spuitje.

Inmiddels was ik ook begonnen met kolven. De eerste dag kwam er per borst misschien 10 ml uit, wat bij de volgende voeding met het spuitje aan Dex werd gegeven. Ook de volgende dag ging dit een beetje hetzelfde. Het was best frustrerend dat mijn borstvoeding zo traag op gang kwam, ik wilde graag, maar het schoot maar niet op. De tweede dag 's middags had ik eindelijk iets meer productie, 50 ml! Ik was er onwijs trots op. Rob had keurig onze naam erop gezet en in de koelkast gezet in het ziekenhuis. 

Toen het tijd was voor de volgende voeding, kwam er een verpleegkundige naar mij toe, dat ze per ongeluk mijn voeding aan een andere baby hebben gegeven. Ik baalde hier natuurlijk enorm van, eindelijk iets meer productie, krijgt een andere baby het! Maargoed, het was niet meer terug te draaien, mijn melk was weg.

Dus weer proberen Dex aan te leggen, wat al wel iets beter ging, maar nog niet fantastisch. Daarna weer bijgevoed, maar nu met een flesje, wat ineens weer heel erg goed ging!

Dag 3, wederom hetzelfde verhaal, amper productie, dus bijvoeden met de fles. Ik begon er, na drie dagen, al echt wel een beetje klaar mee te zijn. Ik bleef maar kolven en Dex aanleggen, maar er gebeurde amper wat. In het ziekenhuis zeiden ze dat het misschien wel aan de omgeving lag en dat het thuis wellicht wél op gang zou komen.

Halverwege dag 4, mochten we dan eindelijk naar huis. Wat hoopte ik dat dat de productie zou bevorderen! Maar niets bleek minder waar. Ik had gelukkig een hele lieve kraamhulp met alle geduld van de wereld om mij te helpen met de borstvoeding. Maar nog steeds kwam het niet op gang, ook met kolven kwam ik niet verder dan 20/30 ml. Gelukkig dronk Dex inmiddels wel goed uit de fles: de beetjes gekolfde melk en verder aangevuld met kunstmelk. 

Inmiddels twee weken verder en er was nog steeds geen verandering. Ik was er klaar mee. Wat een gedoe. Constant kolven, voor zo'n klein beetje. Aanleggen deden we toen sowieso al niet meer, want dat ging gewoon echt niet. Ik ben toen ook zo gestopt met kolven, het was wel goed. 

Er viel meteen een last van mijn schouders. En ik hield direct meer tijd over, twee vliegen in één klap. 

Je weet natuurlijk nooit hoe iets gaat lopen. Je kan wel borstvoeding willen geven, maar soms kan het gewoon niet. Aan de ene kant jammer, maar ik ben nog steeds blij dat ik toen die keuze gemaakt heb!