Vigo; één jaar later
Maandag vieren we je 1e jaardag.
Éen jaar verder.. Het is ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij is gegaan. Morgen precies één jaar geleden dat we het nieuws kregen dat jouw hartje niet meer klopte.
En wat was het een jaar.
♥ Een jaar waarin ik mezelf ben verloren en weer opnieuw heb gevonden, en dat wel 100x.
♥ Een jaar waarin ik "vrienden" kwijt ben geraakt, maar des te meer dankbaar ik nu ben voor de mensen die zijn gebleven/gekomen.
♥ Een jaar waarin ik dacht dat het goed met me ging, ik kaai hard onderuit ging, ik hulp zocht, en het nu eindelijk weer goed met me gaat (met zo nu en dan een baaldag..)
♥ Een jaar waarin ik heb geleerd om naar mijn gevoel te luisteren, maar shiiit dat is moeilijk als je over alles teveel nadenkt.
♥ Een jaar waarin ik niet meer écht kan genieten van een dagje Efteling, maar des te meer kan genieten van de zon.
♥ Een jaar waarin ik ontzettend veel heb gehuild, maar ook weer ontzettend hard kan lachen met de juiste mensen om me heen.
♥ Een jaar waarin ik hoop had, steeds weer teleurgesteld werd maar ook steeds weer opstond.
♥ Een jaar waarin we op zoek moesten naar een manier om jou in ons leven te verweven. En dat lieve Vigo, vind ik moeilijk. Want ondanks dat je hier nooit écht bent geweest, en niemand je heeft kunnen zien, ben jij er áltijd. In alles wat ik doe.. Maar ik had je zo graag de wereld willen laten zien ♥