Rouw en herstel

Het verlies van een dierbare is een van de zwaarste ervaringen die iemand kan meemaken. Voor mij was dat het verlies van mijn dochter Ilvy. Haar glimlach hebben we nooit mogen zien, we hebben haar nooit horen huilen. Soms voelt het zonder haar leeg, maar dan bedenk ik mij dat ze er altijd is. Want zij zit in mijn hart.

Terwijl ik door de donkere momenten van mijn rouw ging, vond ik een mooie weg naar genezing: het schrijven van gedichten.

In het begin leek het schrijven slechts een vluchtige afleiding. Ik pakte een pen en een schrift, maar de woorden kwamen niet. Ze voelden te zwaar, te beladen met pijn. Ze voelden gedwongen. Maar naarmate de dagen verstreken, begon ik te merken dat bepaalde zinnen en gedachten zich als vanzelf op papier vormden. Het kwam heel natuurlijk. Soms leek het alsof het ingefluisterd werd. De woorden waren soms niet meer dan gefragmenteerde beelden van herinneringen, maar ze hielpen me om de chaos in mijn hoofd te ordenen. 

De kracht van woorden:
Gedichten zijn meer dan alleen woorden. Ze zijn een vorm van expressie die ons verbindt met onze diepste gevoelens. In mijn gedichten kan ik de liefde voor Ilvy, de pijn van het gemis, en de vele vragen die nooit beantwoord zullen worden, vangen. Elk vers is een stukje van mijn ziel, een poging om de leegte die haar dood heeft achtergelaten, te vullen. Vooral te vullen met de liefde die is overgebleven. 

Iedere keer als ik schrijf, geeft het me een moment van reflectie. Ik denk na over wie zij was en wat zij voor mij betekende. Door deze processen te verwoorden, kan ik mijn gevoelens niet alleen uiten, maar ook beter begrijpen wat ik zelf doormaakt en doorgemaakt heb. 

Het helingsproces:
Het schrijfproces is voor mij een therapeutische uitlaatklep. Ik merk dat de creativiteit die vrijkomt me helpt om niet alleen mijn verdriet te verwerken, maar ook om te vieren wie Ilvy was. Er zijn momenten dat ik een glimlach voel opkomen, terwijl ik een herinnering vastleg; ook al is het omringd door verdriet. Er ligt een schoonheid in het herinneren.

Het schrijven van gedichten helpt me ook om  te delen wat ik doormaakt en doorgemaakt heb. Het houdt de verbinding met Ilvy levend. Ondanks dat ze er niet meer is, kan ik haar verhaal blijven vertellen. Dit geeft me een gevoel van controle, iets wat juist zo ver te zoeken was tijdens het rouwproces. 

Verbinding met anderen:
Een ander aspect van het schrijven is de verbinding die het biedt met anderen. Wanneer ik mijn gedichten deel, voel ik het verschil dat deze woorden kunnen maken. Ze raken de harten van mensen die ook rouw ervaren en creëren een gemeenschappelijk begrip van pijn en verlies. Het is een reminder dat we niet alleen zijn in onze worstelingen.

Soms ontvang ik berichten van mensen die vertellen dat mijn woorden hen hielpen om hun eigen verdriet te verwerken. Deze reacties zijn minstens zo waardevol voor mijn eigen helingsproces. Ik realiseer me dat onze verhalen, hoe pijnlijk ook, de kracht hebben om een ander te troosten. Want de liefde moet de boventoon voeren! 

De Toekomst en Vooruitgang:
Ik ben me er goed van bewust dat het rouwproces ongelijkmatig en onvoorspelbaar is. De ene dag kan je vooruitgang boeken, en de volgende dag kan het verdriet me opnieuw overvallen. Maar door te blijven schrijven, voel ik dat ik een manier heb gevonden om mijn verdriet te kanaliseren. Het is een proces van groei: een manier om Ilvy een blijvende plaats in mijn leven te geven.

Ik droomde ervan om een bundel te maken van mijn gedichten, als een eerbetoon aan mijn dochter. Elke pagina legt een moment van liefde en verlies vast. Het idee alleen al gaf me hoop en motiveert me om door te gaan, zelfs op de moeilijkste dagen. En nu ligt mijn manuscript bij de uitgeverij. Hoe zullen ze erop reageren? 

Rouw is een ingewikkeld pad, maar door het schrijven van gedichten vind ik kracht, verbinding, en een sprankje hoop. Maar vooral veel liefde. Ilvy zal altijd een deel van mij zijn, en haar herinnering zal voortleven in de woorden die ik schrijf. Voor haar, en voor mezelf.