Lieve Vigo

Lieve Vigo,

Morgen is het alweer 4 maanden geleden dat jij geboren bent en dat wij afscheid van jou moesten nemen. Ik vind het moeilijk om over je te praten met anderen, met je papa lukt me dat wel. Het doet pijn wanneer we op familiefeestjes zijn en je naam niet genoemd word maar het lukt mij ook niet om te zeggen dat we op jou willen proosten.. Iets wat je vader en ik samen wel elke dag doen❤️.. 

Het lukt me ook niet om te zeggen dat ik verdrietig word van de geur die in je kamertje hangt.. dit is namelijk precies dezelfde geur als 4 maanden geleden, zoals een nieuwe kamer ruikt. Er had een geur van babydoekjes en andere mindere lekkere geurtjes moeten hangen. Dat je zelfs dat kan missen.. zoals ook de momenten dat ik je kamer stofzuig, wetende dat je hem niet eens vies hebt kunnen maken. 

Of dat ik me afvraag hoe je eruit had gezien nu, of je net zo goed kon slapen als je vader of dat we nachten wakker zouden liggen.. nouja dat doe ik nu toch al regelmatig.. 

En dat we bij alles wat we nu doen geconfronteerd worden, dat we dat zo graag met jou erbij hadden willen doen. En nu doen we het, ook met jou maar dan in ons hart. 

Iedere dag is een hindernisbaan, met vallen en opstaan. En sommige dagen zijn de hindernissen net even wat lastiger en dan lijkt het onmogelijk, maar ook dan komen er weer goede momenten en hoop ik dat je daarboven een beetje trots op me bent ❤️❤️